Nieuw Zeeland Avontuur (Noorder Eiland)

4 februari,
Eindelijk is het dan zover, we gaan met vakantie naar Nieuw Zeeland!! Al weken met de voorbereidingen bezig en nu mogen we echt.
Om 12.45 uur in het vliegtuig gestapt wat ons naar de eerste tussenlanding heeft gebracht, Hong Kong. De vlucht was vrij hobbelig, toen we het vliegtuig uitstapte en vaste grond onder de voeten hadden, hadden we allebei het gevoel of we de hele dag op zee hadden gezeten. Ondanks de wiebelige benen naar de taxi gewandeld en naar het hotel gereden. Een paar uurtjes geslapen en daarna de metro naar de binnenstad gepakt.
Wat is Hong Kong een verschrikkelijke stad. Doordat alles hoogbouw is en niet een beetje hoogbouw maar echt enorm, komt er ook geen zon. Al die wolkenkrabbers houden alles tegen. Verder stink het naar uitlaatgassen en is het begrijpelijk dat de meeste hier met een mondkapje lopen, we zouden het zelf ook bijna gaan doen. Verder is het enorm druk in de stad, je kan echt over de hoofden lopen.
Het is inmiddels 21.00 uur, onze vlucht (naar Auckland), zou nu moeten gaan, maar is vertraagt. Naar verwachting gaan we nu om 22.30 uur. Als we in de spiegel kijken hebben we mazzel dat deze niet barst de wallen groeien met de minuut, we lijken wel een stel spoken…


5-7 februari
We zijn inmiddels weer een paar dagen verder. Vanmorgen vroeg hebben we onze camper opgehaald, ons huis voor de komende paar weken. Het is behelpen en klein maar wel gezellig en knus. Inmiddels zijn we aangekomen bij de Bay of Islands. De eerste ca. 250km hebben we met de camper afgelegd, we kunnen zeggen dat het best lastig is om aan de linker kant te rijden, maar na deze paar honderd kilometers went het al redelijk.

We hebben een hele mooie route gereden, je moet het een beetje zien als Teletubbieland en dan zo nu en dan een plukje loofbomen dan weer een groepje naaldbomen een ze hebben hier zelfs een boom van varens heel bijzonder om te zien. Zo nu en dan heb je in de slingerwegen een mooi uitzicht over de diverse bayen.

Onderweg nog even gestopt bij Whangrei falls. Hier hebben we een klein rondje gelopen om toch weer even de benen te strekken en de kijken naar een waterval van een hoogte van ca. 26 meter.

8 februari
Wat was het een dag vandaag! Ontzettend naar ons zin gehad en echt fantastisch weer. We zitten nog aan de Bay of Islands. Vanmorgen zijn we op een boot gestapt om door deze eilandengroep te varen, dolfijnen te spotten en naar “The Hole in the Rock” te varen.
De boot zat echt overvol en dat was wel vervelend, je moest bijna vechten voor een plekje, achteraf bleken er 198 mensen aan boord te zijn! Echt veel te veel.
Maar ondanks dit hebben we zeker een stuk of 10 wilde dolfijnen gezien waarvan een aantal met jong. Ze waren zo nu en dan lekker enthousiast voor de boeg van het buurschip aan het springen, heel erg leuk om te zien. Dan maakt het sardientjes in een blikje gevoel toch wel een stukje beter. Halverwege de tocht zijn we van boord gegaan en hebben we een eilandje bezocht en hier in een klein half uurtje de top beklommen, en we waren niet de enige!! Desondanks hadden we een geweldig uitzicht over de vele eilanden van de Bay of Island, prachtig blauw/groen water en blauwe luchten.
Voor morgen staat er een reisdag op het programma. We reiden vanuit hier naar het Waipuna Kauri Forest en van daaruit door naar een dorpje ergens boven Auckland om te overnachten.

9-11 februari
Zo, het is alweer een paar dagen geleden dat we wat geschreven hebben dus het wordt wel weer tijd voor een stukje over onze avonturen.
We zijn maandag van de oostkust naar de westkust (Kauri Coast) gereden onderweg naar Whangaparoa. Op de heenweg gestopt bij Waipoa Forest. In dit bos staan Kauri Trees. Dit zijn bomen dit echt ontzettend groot zijn in omvang. De lengte valt wel mee, 30-50 meter, maar de meeste bomen hebben een omtrek van minimaal 5-8 meter. Ontzettend bijzonder om te zien, wist echt niet dat bomen zo dik konden worden.

De gastvrijheid van iedereen in dit land is fantastisch. Eenmaal aangekomen op de camping ontmoeten we een ouder echtpaar die in Christchurch wonen. Op gegeven moment hadden we het over ons reisschema, we vertelden toen dat we ook naar Christchurch zouden gaan, vervolgens konden we zo hun telefoonnummer krijgen om daar op de oprit te kamperen, van alle gemakken voorzien zelf de was zou gedaan worden. Onze buren waren Zwitsers, hun vakantie zat er op. Ze hadden onderweg 2 stoeltjes gekocht of wij deze wilde hebben omdat ze toch niet meer in het vliegtuig konden. Daarna kwamen ze nog een paar keer langs of we nog een audio kabeltje wilden hebben, knijpers, touw. Fantastisch land dit!! Iedereen is elkaars vriendje en alles is gemaakt voor backpackers en campers.

Dinsdag bestond de dag voornamelijk uit reizen en we hebben onze tocht vervolgt naar Coromandel. Onderweg nog wel even gestopt bij Wentworth om een wandeling te maken van een kleine 2 uurtjes naar een waterval. Weer een erg mooie wandeling.

Woensdag stond in het teken van de Pinnacle track. Een 8 uur durende wandeling naar de top van een berg. Wat een tocht was dit zeg!! Wow!! Het was een klim naar de top van een uurtje of 4, en dat dan niet een duin omhoog of zo, nee echt steil omhoog. En dan denk je nu hebben we het ergste wel gehad en dan draai je de bocht om en dan gaat het nog steiler omhoog!! Na een uurtje of 3 kwamen we bij de Pinnacle Hut aan, hier kon je overnachten, broodje eten, toilet enz. Daarna was het de laatste 150 meter omhoog. Nu hoor ik iedereen denken 150 meter dat is toch niets…. Dit bestond uit bijna alleen maar trap treden, op handen en voeten naar boven over de rotsten en via metalen ladders die echt recht omhoog stonden. Het was echt het helse laatste uur. Maar eenmaal boven gekomen hadden we een prachtig uitzicht over de bossen en de rotsen. Het weer zat niet heel erg mee, dus helaas geen echte vergezichten maar het was de tocht omhoog zeker waard. Maar ja en dan, dan moet je nog naar beneden…. De tocht naar beneden was nog erger dan omhoog. Ook naar beneden toe toch nog een dikke 3 uur over gedaan. En dan denk je, we zijn jong en fit hebben altijd best een hoog wandel tempo erin zitten, maar nee hoor we zijn geregeld door de “oudjes”( 50-60+) ingehaald.

Nieuwe foto's zijn geüpload, verslag volgt bij de volgende wifi mogelijkheid!!

12-14 februari
Wat gaat de tijd hard hier zeg! Er zit een paar dagen tussen nu en het vorige verhaal, maar zo nu en dan weten we niet meer welke dag het is, waar we zitten in het land en wat we allemaal gedaan hebben. Het is allemaal zo veel en het ene nog indrukwekkender als het andere. Maar om het met jullie allemaal te delen beleven wij het nog een keertje helemaal leuk!

Donderdag aangekomen in Waitomo, hier 's middags heerlijk op een terrasje gezeten en de ansichtkaarten geschreven in het zonnetje. Wat hebben we het toch slecht!! Omdat alles hier vrij prijzig is (zeg maar gewoon ontzettend duur en je wordt overal uitgemolken) zijn we naar het informatiecentrum gelopen met de vraag of het ook mogelijk was om de gloeiwormen (waar dit gebied bekend om staat) ook te kunnen zien zonder er voor te hoeven betalen, we blijven natuurlijk wel Hollanders.

De dame achter de receptie moest er ook om lachen, maar gelukkig voor ons is er ook een plek om ze te kunnen zien zonder te hoeven betalen. Niet veel verder dan onze camping gelegen is kan je een wandeling maken en de gloeiwormen zien, uiteraard moet het wel donker zijn. Omdat we niet wisten hoelang de wandeling zou zijn, zijn we rond een uur of 19.00 daar betreffende plek gereden. Kwamen we aan bleek het om een route van 30 minuten te gaan. Hebben wij dat het wordt hier pas rond 21.30 uur echt donker. Nou toch de route maar even met daglicht gelopen en daarna in de kamper gaan zitten, koppie thee erbij en wachten tot het donker is. Toch wel handig als je overal je huis mee naar toe neemt.

Tijdens de schemer maar alvast weer klaar gemaakt en de zaklamp bij ons gestoken en het pad maar weer opgelopen. Omdat de gloeiwormen tegen de muur gekleefd zitten zagen we ze al vrij snel ook tijdens de schermering. Naarmate het al donkerder wordt lijkt het net of er overal lampjes aan gaan. Heel mooi om te zien, helaas heel lastig om te fotograferen, dus jullie moeten toch deze kant op om ze zelf te kunnen bewonderen!!! Wat fantastisch zeg om dit ook weer te zien. Het was ook nog eens helder buiten (en in het bos wordt het heeeel donker) dus op plekken wat de bomen wat verder uit elkaar stonden hadden we de sterrenhemel en de gloeiwormen beneden, fenomenaal!!

Vrijdag de 13de.. wij hebben een abseil / tubbing tocht geboekt in een gloeiwormen grot, als dat maar goed gaat! Vandaag hebben we ook echt weer een fantastische dag gehad. De tocht begon allemaal met een abseil van 37 meter de grot in. Vervolgens een soort van canyoning/swing van nog eens een meter of 50 dieper de grot in.

Toen kregen we een tube (trekker band) en moesten we het water inspringen van een meter of 10 hoog. Dat was de eerste aanraking met het water in de grot, dat was heeeel koud!!! Ondanks het wetsuit is 12 graden water echt heel koud. Uiteindelijk heerlijk in de grot gedobberd met allemaal gloeiwormen om ons heel. Alsof je in de Droomvlucht van de Efteling zit!! Na hier een tijdje gedobberd te hebben, hebben we de banden weer ingeleverd en zijn we verder door het water gelopen naar 2 watervalletjes, deze met handen en voeten omhoog geklommen om uiteindelijk weer bovengronds uit te komen. Ook dit was weer een hele ervaring en hadden we niet willen missen!

En nu is het al weer de 14de, we hadden eigenlijk niet heel veel op de planning staan vandaag, maar het is toch een vrij druk programma geworden. Dat is natuurlijk altijd zo, als je niets hebt te doen heb je het zomaar druk.

We zaten vandaag vrij dicht in de buurt van het opname gebied van de films Lord of de Rings en The Hobbit. Er is een schapenboer die door Peter Jackson is benaderd om zijn land te mogen gebruiken voor de opname van de films. Dat mocht, de voorwaarde was alleen als de films Lord of the Rings af was moest alles in originele staat worden teruggebracht. Zo gezegd zo gedaan. Toen bedacht meneer Jackson alleen dat hij toch ook wel 3 films over de Hobbit wilde gaan maken en weer klopte hij bij de schapenboer aan of hij zijn land weer mocht gebruiken voor de filmopnames. En ook nu mocht dat weer, maar wel onder de voorwaarde dat alles met materialen gemaakt zou worden zodat het nooit meer zou vergaan.

Waarom deze vraag? Na de opname van Lord of the Rings kwamen mensen bij de boer langs met de vraag of ze op zijn erf mochten om te kijken wat er nog over was van de filmopnamen. Dus zodoende is Hobbiton ontstaan. Het dorp van de Hobbits is nog volledig intact op het erf van de schapenboer. Omdat we op slechts ca. 15 minuten rijden vanaf Hobbiton zaten ook dit dorp meegepakt. Het is toch wel heel bijzonder om te zien, ondanks dat ik geen van de films gezien heb.. Aan het einde van het dorp hebben ze ook de hobbit kroeg staan The Green Dragon, dus ja hier ook maar een hobbit biertje gedronken.

Na Hobbiton onze reis voortgezet naar Rotorua. Dit gebied staat bekend om zijn vulkanische hotpools, meren en rivieren. Er is hier een rivier met diverse watervallen waar vanaf geraft wordt, hier hebben wij wel oren naar.

Een kleine 20km voor het dorp Rotorua kwamen we de raft club tegen welke wij op het oog hadden. De camper geparkeerd en gehoord wat de mogelijkheden waren. We konden ons gelijk omkleden en met 15 minuten mee met de volgende en tevens laatste ploeg van de dag. Na wikken en wegen en onze planning voor de komende dagen doorgenomen zijn we gelijk maar in de boot gestapt!!

Wat was dit gaaf!!!! Na dat we de rivier opgegaan zijn nog even de laatste veiligheidsvoorschriften doorgenomen. Wat moet je wel en niet doen als je boot omslaat in de waterval. In deze rivier zitten 3 watervallen, 3, 5 en 7 meter hoogte. De eerste keer dat je met een raft een waterval pakt weet je niet wat je overkomt, echt geweldig! Je boot schept een hoeveelheid water, je hebt het idee dat je onderwater terecht komt, maar dat is helemaal niet zo, fantastisch! Halverwege de tocht zit de 7 meter hoge waterval, we gaan raft voor raft hier vanaf. 2 boten voor ons gaan onderste boven. Wij hebben een vrij zware boot, 5 mannen 2 vrouwen. 2 zware mannen zitten voor in, Geert en ik daar achter en een frans stel daar achter en de gids op het eind. We krijgen nog een keer de laatste uitleg over wat te doen als je uit de boot valt in de waterval. Adrenaline gaat omhoog en daar gaan we, de gids duwt ons af. Als je boot bovenaan de waterval ligt zie je in de eerste instantie de onderkant niet, je krijgt het gevoel in je buik alsof je over de kop gaat in een achtbaan en dan raak je keihard het water en is de boot met de bemanning aan boord volledig weg, binnen enkele seconde is ook iedereen weer boven, wij zijn niet omgeslagen!! Echt geweldig!!! De rivier verder afgegaan, nog wat kleine maar zeker niet minder leuke en heftige watervalletjes meegepikt.
Dus ja ondanks dat er niets op de planning stond hebben we toch nog een vrij drukke dag gehad, maar wel onwijs spectaculair!

15-21 februari
Ook nu is het al weer even geleden dat jullie wat van ons gehoord hebben, maar de wifi is hier niet best en als het er is moet je er grof voor betalen. Dus we zijn een beetje afhankelijk van de cafetjes waar we een bakkie doen of een biertje halen. Maar wees niet getreurd we onthouden gelukkig alles wat we doen en delen het gewoon een paar dagen later met jullie. Het is hier inmiddels de 21ste en wat hebben we zoal allemaal gedaan.

Zondag de 15de zijn we naar Wai-O-Tapu gereden die is een gebied wat is ontstaan en nog steeds doet eigenlijk door zijn vulkanische activiteiten, het stinkt er ook verschrikkelijk naar rotte eieren. Na een halve dag daar rond gelopen te hebben ben je die lucht echt zat en hoef je voorlopig ook geen eieren meer. Maar buiten dat een prachtig gebeid met hele mooie meren die allemaal een andere kleur hebben door het stoort metaal/fosfor wat er inzit. Het champagne meer is de bekendste en de grootste, deze staat ook op een van de foto's. Het is binnenin het meer heel helder blauw en aan de randen oranje en omdat het water warm/heet is dampt het de hele dag en door de wind die daar waait waar die rotte eierenlucht lekker door je heen, maar ook wel weer bijzonder om te zien. Vandaar uit naar de Lady Knox geiser gegaan, die is een geiser die door een soort van natuurlijke zeep "ontploft" hij spuit zijn water echt een meter of 20 omhoog en omdat het een soort zeep is wat er inzit gaat het ook nog eens schuimen, heel raar een schuimende geiser, maar wel grappig.
Na dit avontuur doorgereden naar Taupo en heerlijk in het zonnetje op het terras gezeten, de volgende dag hadden we niets op het programma staan en hebben we eigenlijk ook niets gedaan. In loop van de middag van de 16de zijn we doorgereden naar het Tongario gebergte voor morgen staat er een zware wandeling op het programma.

De dag is aangebroken voor de wandeling waarvan iedereen zegt dat deze heel zwaar is, je moet in goede conditie zijn en je gaat er zo'n 8-10 uur over doen. Om 05.30 ja ja echt zo vroeg worden we verwacht bij de bus die ons naar de voet van de berg gaat brengen. Een klein kwartiertje daar aangekomen kon de wandeling beginnen. De start was op ca 1100 meter hoogte en we moesten naar een hoogte van ca. 1900 meter, een aardig hoogte verschil dus. Het was bij de start van de wandeling koud, lange broek, 4 lagen bovenkleding, sjaal en handschoenen waren geen overbodige luxe, maar gelukkig hadden we alles mee.
Na een kleine drie kwartier lopen hebben we de eerste overnachtings hut bereikt en kunnen we een kleine plas pauze houden, het is maar goed dat het nog donker is.... Fris is het niet echt maar ja wat moet je dan op de berg. Het is inmiddels warm genoeg om de handschoenen en de sjaal af te doen, maar de rest blijft nog even aan. Na weer een uur tot anderhalf uur gelopen te hebben komen we onderaan de berg aan die we echt omhoog moeten, de mensen die ons voorgegaan zijn zien we al niet meer zulke kleine stipjes zijn het geworden. Eerst ons maar ontdaan van de meeste kleding, de tocht omhoog zou ons wel warm genoeg maken. Na zeker een uur omhoog gelopen te hebben, waar van weer heel veel traptreden en verder klimmen en klauteren op handen en voeten komen we aan de top, zo wat was dit een stuk omhoog zeg, we krijgen allebei inmiddels ook wat last van de hoogte, wat korte op de adem, dat is niet echt handig al je omhoog loopt maar ja het is niet anders, je gaat nu ook niet meer terug. Eenmaal boven komen we in een soort van vallei, helaas is het weer nog wat grauw en zien we niet heel veel om ons heen. We lopen een stukje naar beneden, opeens wordt de linkerkant van de berg zicht paar, het zonnetje komt op, prachtig om dat in de bergen te zien. Nog geen 5 minuten later wordt ook de rechterkant zichtbaar. WOW, we staat gewoon naast MT Doom (LOTR) dat we zo dicht bij stonden hadden we even niet in de gaten. Door de opgaande zon is de berg helemaal rood, dit komt omdat het een vulcaan is. Het ziet er vrij mysterieus uit met name omdat de voet van de berg nog in de wolken zit. We lopen verder door de vallei, wat nu met zonlicht een krater blijkt te zijn. Aan het einde van de krater moeten we weer omhoog, als goed is nu naar het hoogste punt, nog 200 meter omhoog. Deze laatste 200 meter zijn ook echt het zwaarst, geen trappen meer, alleen handen en voeten werk. Op sommige stukken is zijn het gladde rotsten zonder houvast, hier is een staalkabel gespannen. Halverwege de klim zitten we boven de wolken, het uitzicht is alsof je in het vliegtuig zit, je kijken alleen maar op een witte wolken deken met om je heen alleen maar bergpunten, prachtig. Eenmaal helemaal boven is de lucht helemaal geklaard en hebben we een geweldig uitzicht over alle gebergte, het was even een klim maar meer dan de moeite waard.
En nu naar beneden...dat is bijna net zo lastig al dan niet lastiger dan omhoog. Wat we net stijl omhoog hebben gelopen, glijden we als het waren nu stijl naar beneden. De beentjes beginnen al te trillen en we zitten net op de helft. De weg naar beneden nog heel wat zwavel meren tegen gekomen, allemaal prachtig helder blauw. Je zou er zo in willen duiken ter verkoeling, maar ja dat is niet echt heel handig. Hoe verder we downhill gaan hoe meer verschillende landschappen we tegen komen. We begonnen met zwart vulkanisch gesteente, dat werd geel zand vervolgens een deels dood vulkanisch gedeelte en we sloten de wandeltocht af door een soort van regenwoud. Om 14.00 uur waren we helemaal beneden bij de parkeerplaats. Prachtige tocht, moe en voldaan!

Woensdag de 18de alweer, we zijn alweer 2 weken van huis. We hadden niet heel veel op de planning staan, maar omdat het echt prachtig weer was hebben we besloten om naar een ander gebergte te rijden om daar ook te gaan lopen, de benen voelen goed dus waarom niet. Wij in Wakapapa de skilift gepakt naar boven en daar een wandeling van een kleine 3 uur uit gekozen. Het eerste half uur tot ging goed, toen begon de verzuring in de benen al weer. Misschien toch niet handig om te gaan lopen vandaag. Doorgezet omdat het weer een prachtig uitzicht zou worden. Dus zo gezegd zo gedaan het was even op het tandvlees naar boven, ook dit was weer een klim op handen en voeten maar ook nu weer meer dan de moeite waard. Ons uitzicht ging over het gebied Mordor uit LOTR, en omdat het heel helder was vandaag konden we ook de berg zien die we gister beklommen hadden en een uitzicht over waar we naar toe zouden gaan. Prachtig!!

Donderdag en vrijdag stonden in het teken van reizen, donderdag naar Wellington toe om daar de 20ste de ferry te pakken naar het zuiden.
Nu zit ik heerlijk in het zonnetje aan een picknicktafel op de camping dit verhaal te maken, net het wasje gedaan en opgehangen en vanmiddag op de boot walvissen spotten. Kortom redelijk rustig dagje op het programma.