Nieuw Zeeland (Zuider Eiland)

We zitten op dit moment lekker in het zonntje te wachten tot onze walvisjacht toer begint. Morgen wellicht een nieuw verslag als we ze gezien hebben!!

22-25 februari
Het is hier op het zuider eiland nog lastiger gesteld met de gratis wifi het duurt vanaf nu allemaal wat langer voordat er weer een nieuw verslag online staat, maar we doen ons best. Wat hebben we de afgelopen dagen allemaal gedaan, toch weer teveel om op te noemen maar ik ga het proberen.

Zoals ik al schreef zaten we in Kaikoura heerlijk in het zonnetje het was een prachtige dag om de zee op te gaan. De zee was wel iets ruiger als de dag ervoor maar het was goed te doen. We zijn rond een uurtje of 14.00 op de boot gestapt en hebben na een kleine 20 minuten varen (volle snelheid, 2 motoren van 750 pk, dus ging lekker hard) de eerste walvis al bereikt. We hebben mazzel omdat hij al boven is om adem te halen. Prachtig beest om te zien, 18 meter lang mannetje. In het gebied zwemmen er ca. 5. We lagen met de boot aan de achterkant van de walvis. Op het moment dat het beest gaat duiken komt die fantastische staartvin omhoog wat natuurlijk voor de nodige foto momentjes heeft gezorgd!!! Geweldig om zo’n beest van redelijk dicht bij te kunnen zien. Omdat we de walvis heel snel hebben gezien gaat de schipper op zoek naar ander leven op en in het water. Op gegeven moment komen we in een dikke zee mist te zitten, heel bijzonder omdat mee te maken. Het is alsof een dikke witte muur op je af komt. Na de mist kwamen we bij een school van 50-100 dusky dolfins terecht. Dit is een broertje/zusje van de orka. Dik dolfijntje die een zwarte rug heeft en een witte buik. Ze zijn ontzettend actief, ze springen als een stel acrobaten voor, achter en naast de boot. Je hebt werkelijk waar ogen te kort, je weet gewoon niet waar je kijken moet! De ene maakt nog fraaiere sprongen als de andere. Op het moment dat de boot harder gaat varen om verder te gaan zwemmen ze een eind mee, wat kunnen die beesten hard zwemmen zeg en maken dan voor de boeg prachtige sprongen. Onderweg nog Jan van Genten, albatrossen en de Nieuw Zeelandse behaarde zeeleeuwen gezien. Kortom weer een fantastische tocht en enorm veel gezien.

Vanuit Kaikoura zijn we naar het Abel Tasman NP gereden. Het weer zit ons nu niet echt mee, maar we besluiten om toch een route van ca. 6 uur te gaan lopen die door de bossen en langs de kust loop. Gelukkig viel de regen mee en hebben we slechts een paar spetters onderweg gehad, maar niet heel veel zon. Omdat het niet al te warm was, was het wel een goede dag om te lopen. Ook deze route gaat weer omhoog en omlaag, de kuitjes staan al snel weer op spanning. Maar lekker door blijven lopen dan komt het meestal helemaal goed. Na een 45 minuten omhoog lopen bereiken we het eerst uitzichtpunt over de baai, ondanks de wolken kunnen we toch een heel eind op zee kijken toch wel een heel mooi uitzicht over de hele Golden Bay. Op gegeven moment bereiken we het splitsingspunt tussen 2 gebieden. Geert pakt de verrekijken omdat hij op een rots vogels ziet zitten, het lijken op een afstand Jan van Gent. Hij kijken en zegt ja het zijn we echt een stuk of 10. Dus ik kijken door de verrekijker, ik zeg heb je ook gezien dat ze van hout zijn….. huh, zegt Geert echt niet…. Echt wel, nog een keertje kijken, o ja zegt ie ze zijn echt van hout. Blijkt verder op een bord te staan dat ze een kolonie proberen te lokken door deze houten volgens neer te zetten en een megafoon met een geluid van die beesten. Ik vond het een giller in ieder geval!!!

Inmiddels hebben we onze route weer verder vervolgd naar het zuiden, gister hebben we een stop gemaakt in Punakiki bij de Pancake Rocks. Dit zijn rotsen die in de zee staan en uit allemaal laagjes bestaan. Omdat het vrij “dunne” laagjes zijn en op elkaar gestapeld zijn lijkt het net een stapel pannenkoeken vandaar de naam. Dat was een rondje lopen van 1.5 uur en zeker de moeite waard, heel bijzonder om te zien. Op het moment dat het vloed wordt ontstaan er ook Blowholes, helaas waren we er te vroeg en hebben we dit niet kunnen zien. Wel konden we de hector dolfin kunnen zien zwemmen voor de kust. Dit is weer een ander soort dolfijn, iets rustiger als de andere en zwemmen graag voor de kust.

Vandaag eerst naar Franz Jozef gereden, dit is een van de gletsjers hier. Hier gestopt en een korte wandeling van ca 2 uur gemaakt naar de “voet” van de gletsjer. We hadden verwacht iets dichter bij te komen maar ondanks dat we er vrij ver af stonden was het wel indrukwekkend om te zien. De hele vallei was zwaar bewolkt maar er was 1 open plek waar het blauw was en deze was net boven de gletsjer waardoor deze heel mooie blauw kleurde. Onder/naast de gletsjer liep een rivier met smelt water, dit water liep met een noodgang naar beneden, wat een geweld. De gletsjer beweegt per dag 1 tot 7 meter!!

Morgen hebben we een Heli Hike op het programma staan. We worden met de heli dropt op de Fox gletsjer, dit is het dorpje waar we nu zitten. Als we eenmaal op de gletsjer zitten krijgen we ijzers onder de schoenen en hebben we een tocht van 2-3 uur over de gletsjer voor de boeg, wij hebben er zin in.

O, ja en we hebben officieel een hekel aan sandfly’s. Dit is een klein (3-4mm) zwart beestje en een combinatie van een mug en een bloedzuiger. Hij gaat meestal op je voeten/benen zitten, hij bijt, zuigt je bloed op tot bloeden aan toe en daarna gaat het verschrikkelijk jeuken. Heel gezellig als zo’n ding in de camper zit onder je dekbed…..

Het is alweer donderdag, we zitten nog op dezelfde camping en hebben dus nog wifi. Gelijk de belevingen van vandaag maar even online zetten.

We hebben vandaag een zogenoemde Heli Hike gedaan. Ook dit was weer een fantastische trip! We zijn rond een uur of 12 met de heli op de Fox gletsjer gedropt. Hier kregen we ijzers uitgereikt voor onder de schoenen en wandelen maar. Het was en 3 uur durende tocht. Het zonnetje heeft praktische de hele 3 uur geschenen wat betekende dat de gletsjer prachtig blauw kleurde. De gidsen hadden grote bijlen mee om zo nu en dan een goede weg te banen door het ijs. De gletsjer verschuift de hele dag door, zelfs elke uur dat betekend voor de gidsen dat ze voor elke tour weer een ander pad moeten maken. Ook omdat door de zon sommige stukken verder gesmolten kunnen zijn als een paar uur eerder. Echt prachtig gelopen, dit was weer een hele nieuwe ervaring van het zien van een gletsjer. Het laatste half uur werd het "slecht" weer. Alles trok dicht en je zag dat het in het dorp regende. Op de gletsjer viel het mee en beleef het droog al werd het wel winderig. Toen de heli ons weer kwam halen belanden we met de heli in een onweersbui. Ook een hele aparte ervaring. Kleine luchtzakjes en lichtflitsen, een gratis toevoeging aan de tour!!!

We zitten nu lekker in het campertje en ga zo even naar het dorp op wat op het terras te drinken en even na te genieten van de mooie dag!

26 februari - 2 maart
Ook nu is het weer een paar dagen terug. We staan nu op de parkeerplaats in Te Anau bij een Spark telefooncel waar we gratis wifi hebben omdat we een Nieuw-Zeelandse simkaart hebben. Je moet wat doen een nieuw verhaaltje te kunnen plaatsen.

Wat hebben we de afgelopen dagen allemaal uitgespookt.... We zijn hoofdzakelijk bezig om hemel en aarde te bewegen om te kunnen skydiven. De eerste locatie om dit te gaan doen was Wanaka, dit is een prachtige omgeving met bergen (met sneeuw) een meer en nog veel meer moois. We kwamen aan op een prachtige dag, de volgende dag moesten we ons om 8.30 melden op het vliegveld. We waren 's nachts al een paar keer wakker geworden van de regen. Moed zakte ons al in de schoenen. Maar goed dat de wekker ging was het droog, nog wel bewolkt maar verder oke. Wij naar het vliegveld. Niemand te bekennen. Komen we 3 Chinese meiden tegen ook zij zouden nu gaan springen, ze waren gebeld alles was geannuleerd..... Wij de het bedrijf gebeld, waarom wij niet gebeld waren en wat de mogelijkheden waren. We konden om 13.00 nog een keer proberen om te springen. Wij de stad weer in, hier wat rond geslenterd paar bakkies gedaan om rond 12.00 uur weer naar het vliegveld te rijden. Er was nu wel iemand. De regen was er helaas ook weer. Weer kregen we te horen dat de boel geannuleerd was nu voor de hele dag. Om onze planning niet verder in de war te laten schoppen besloten we door te rijden naar Queenstown ook hier zijn er zat mogelijkheden om de kunnen skidiven. Hier ons op gegeven om vandaag om 8.30 uur uit een vliegtuig te springen. Dat we opstonden was het prima weer, paar kleine schapenwolkjes maar verder redelijk veel opklaring, wij hadden er zin in. Dat we van de camping naar het dorp liepen begon het opeens een beetje te waaien.... Wij om even voor achten bij het kantoortje aangekomen en ja hoor weer werd alles voor de komende 3 uur geannuleerd. Nog 2 andere bedrijven benaderd zelfs de ene weer in Wanaka maar ook daar werd er niet gesprongen vanwege het slechte weer. Als we wilde konden we wachten tot 15.00 uur voor de laatste weer update om te kijken of we dan om 16.00 uur konden springen, maar dat zou voor ons betekenen dat we nog een dag in Queenstown moesten blijven en dat brengt ons schema in de war. Dus besloten om verder te rijden naar Te Anau.

O, ja ik zou het bijna vergeten te vertellen, gister is Geert met zijn gekke hoofd van een brug van 134 meter afgesprongen met een elastiek om zijn benen, de mafkees! Hij heeft zich er 2 dagen behoorlijk druk overgemaakt, de avond ervoor heeft hij zelfs nog op de site gekeken wat de mogelijkheden waren om te kunnen annuleren, maar ja die waren er niet. Of eigenlijk wel maar dan moest je toch het hele bedrag betalen. Maar hij heeft toch de moed bij elkaar gevonden en zijn broek niet voor gescheten en is gesprongen, petje af!

Voor zover ons programma er nu uitgaat zien gaan we morgen morgen een cruise maken in Doubtfull sound. Hier kan allemaal beesten zien en de fjorden van onder af. Hopen dat het weer beter wordt, het regent op dit moment pijpenstelen. Woensdag gaan we wandelen in Milford sound waarschijnlijk 2 rondjes van ieder ongeveer 3 uur, maar ook dat is weer afhankelijk van het weer.

3-5 maart
Joe hoede, we zijn vandaag (5 maart) eindelijk uit een vliegtuig gesprongen van een hoogte van 15000ft !!! Het heeft een paar dagen geduurd maar vandaag mochten we dan eindelijk. Zelf zagen we vanmorgen alweer een annulering in de lucht hangen omdat het nogal waaide maar de lucht wat blauw. Gister einde van de middag zijn we van Millford sound terug gereden naar Queenstown.

Gister een prachtig dag gehad heerlijk gelopen. We zouden een easyJet walk doen 3 uurtjes. Maar echt easy kennen ze hier niet. We liepen de route Lake Marian, wij hadden een rondje meer verwacht. Maar omdat we inmiddels wel wat routes hebben gelopen toch maar voorbereid heen met goede schoenen, genoeg eten en water. Maar goed ook bleek. Lake Marian bleek een berg meer!!!! Dus wederom weer klimmen en klauteren op handen en voeten. Zo nu en dan wat het pad zeer slecht aangegeven zodat we een stukje gemist hebben en dwars doorheen bos moesten... Het heeft de afgelopen dagen veel geregend, zo nu en dan stonden we echt tot de enkels in de bagger. Lang leve de hoge berg schoenen.

3 maart zijn we met een cruise door de Doubtfull Sound gevaren ook dit wat weer een prachtige tocht. En ook nu weer dolfijnen gezien weer een ander soort. Blijven leuke beesten om te zien! De schipper zelf zag ook pinguins maar op het moment dat wij die kant op keken zagen we niet meer dan de bubbels die hij had achtergelaten van het naar beneden duiken. Helaas.

Maar vandaag was iets wat echt heel gaaf was!!! Een vrije val van 60 seconden en een snelheid van 200kmph en dan zweven boven een meer, stad en bergen echt fantastisch!!! We zaten met een man of 12 in het vliegtuigje, alleen dat is al bijzonder. Er zitten geen stoelen in het vliegtuig, dus je zit allemaal op je kont benen wijd en de volgende schuift tussen je bennen net als een treintje zeg maar. Onder tussen is de fligtmaster je rug aan zijn buik aan het vast knopen en je klaar te maken van de duik! Prachtige uitzichten vanuit het vliegtuig. De eerste mensen gingen er op een hoogte van 12.000ft uit, wij vlogen nog een stukje door. Eenmaal op hoogte gaat de deur open, ik ben de tweede die gaat! Als je eenmaal met je beentjes over de reling hangt gaat het allemaal super snel. Ik had vrij veel moeite om adem te halen en super veel last van mijn oren. Maar ondanks dat zie je toch echt een hoop en je hebt het idee dat die 60 seconden vrije val een eeuwigheid duurt. Dan gaat de parachute open en dan duurt het nog een aantal minuten voordat je echt met je voetjes op de vast vloer staat. Echt waar wat een ervaring zeg!!!

6-10 maart
Onze laatste dag is helaas aangebroken. Omdat het de laatste dagen zeer slecht gesteld is met het internet zitten we nu bij de Burger King (Christchurch) aan de koffie om weer eens het internet te kunnen gebruiken.... Het moet toch niet gekker worden maar ja het is niet anders.

Wat hebben we zo al gedaan de laatste paar dagen. Na het skidiven zijn we in de auto gestapt en naar Kaka Point gereden. Onderweg zijn we gestopt bij Nugget Point. Het liep inmiddels al tegen 18.00 uur en een zonsondergang. Bij zonsondergang komen in dit gebied de yellow eyed pinguïns aan en deze willen we natuurlijk niet missen. Hier gestopt en binnen een kwartier was het raak. De eerste kwam aan wal. Erg leuk om te zien. Ze zijn de hele dag op zee geweest om te vissen en komen elke dag terug op hetzelfde strand om de kleintjes te voeden. Ze hebben ook echt dikke buiken. Ze staan eerst een kwartiertje op het strand om zichzelf een beetje te drogen en waggelen dan de duinen in naar hun holletjes. Ondanks dat we op een afstand van ca. 50 meter stonden waren ze goed te zien zeker met de verrekijker.

Na op Kaka point geslapen te hebben hebben we onze reis voortgezet richting Dunedin. Het weer was deze dag echt verschrikkelijk en was donker en heeft de hele dag geregend en niet een beetje maar verschrikkelijk. Ondanks dat toch bij Otaga Peninsula gestopt bij het Albatros center. Meerdere mensen die we hadden gesproken hadden al gezegd ga daar niet naar binnen, het kost een hoop geld en als je rond het gebouw loopt zie je die beesten ook wel. Dat we aankwamen eerst de regen jassen en de dichten schoenen gepakt en een stukje naar beneden gelopen. Hier kwamen we een paar zeehonden tegen en later bleek ook een paar zeeleeuwen. We hadden ze niet helemaal gezien omdat ze stil lagen en net op een steen leken. Geert zat net te vertellen dat we niet tussen een zeeleeuw en het water in moeten gaan staan omdat ze zich dan bedreigt voelen. En daar kwamen we vrij snel achter... een van de zeeleeuwen werd wakker en zag ons wel aan voor een lekker hapje. Hij begon te grommen, zijn tanden te laten zien en op ons af te hobbelen. Dus wij maar even een sprintje getrokken, toch niet echt een prettig idee om als maaltijd voor een zeeleeuw te dienen...
Daarna naar boven gelopen naar een platvorm in de hoop om nog een albatros te kunnen spotten. Het weer werd nog slechter en het begon nog harder te regenen. Binnen no time kwam de eerste albatros aanvliegen, hij vloog op nog geen 2 meter afstand bij ons vandaan. Omdat we net aankwamen lopen hadden we nog geen camera's in de aanslag. Hij keerde vrij snel terug dus even gauw met de telefoon een foto gemaakt (zie foto's). Vervolgens nog gewacht met camera en al op een volgende maar deze kwam maar niet. Het weer werd er niet beter op en we waren inmiddels al redelijk doorweekt dus besloten we maar om verder te gaan.

Door gereden naar Oamaru, hier gestopt bij een bier brouwerij. Iemand vroeg ons of we de weg kwijt waren en of hij kon helpen. Zijn advies opgevolgd en in dit stadje te blijven omdat hier de blauw pinguïns zaten en het weer vanaf hier zou gaan opklaren. Het weer werd gelukkig beter en tegen een uur of 4 zaten we toch in korte broek en t-shirt bij de brouwerij aan een biertje en een pizza. Rond 21.00 uur zouden hier de blauwe pinguïns aan land komen. Hier opgewacht en inderdaad ook hier weer pinguïns gezien. Deze zijn een stuk kleiner als de gele ogen pinguïns.

Dat we terug liepen naar de camping zagen we iets op straat lopen, voor de grap zeggen we "kijk daar heb je er eentje" in de veronderstelling dat het een meeuw zou zijn. Toen kwam er een camper aan met zijn grote licht op en het bleek toch echt wel een pinguïn te zijn!!! Hij liep lekker op het warme asfalt te waggelen opzoek naar zijn vrouwtje!

De volgende dag zijn we naar Lake Ohau gereden weer richting te bergen dit omdat het weer aan deze kant van het land beter zou zijn. En dat werd het gelukkig ook! De camper langs het meer geparkeerd en heerlijk hier een middagje in het zonnetje gelegen, boekje gelezen en helemaal niets meer gedaan. Heerlijk !! Uiteindelijk doorgereden naar Twizel en hier de nacht doorgebracht.

Vanuit Twizel zijn we verder gereden naar MT. Cook, de hoogste berg in Nieuw-Zeeland. Heer een wandeling gemaakt van een kleine 3 uur naar de onderkant van de berg met een meer waar ijsbergen in zouden drijven. Heerlijke wandeling met prachtige uitzichten en inderdaad aan het eind een meer met ijsbergen, maar het waren eerder bergjes.

Na MT. Cook zijn we verder gereden naar Lake Tekapo hier gister de hele dag aan het meer gezeten, het was prachtig weer en die zonnestralen hadden we na de laatste paar slechte dagen wel nodig. Dus ook hier de camper lekker naast het meer gezet en lekker geluierd. Het water in het meer was steenkoud ca. 8 graden, dus even lekker zwemmen zat er niet in maar af en toe pootje baden was erg lekker.

Nu zitten we in Christchurch en maken we ons op voor de laatste paar uurtjes hier in Nieuw-Zeeland. Wat is de tijd snel gegaan zeg! En wat hebben we een fantastische tijd gehad.

Dit is het laatste blog, ik hoop dat jullie alles met veel plezier hebben gelezen en op deze manier ook een beetje hebben kunnen genieten van onze avonturen!!