Spitsbergen Avontuur
Door: Laura Dreuning
Blijf op de hoogte en volg Laura
23 Januari 2014 | Spitsbergen, Longyearbyen
23 februari 2014
Om 2.00 uur gaat de wekker en maken we ons klaar voor onze reis naar Noord-Noorwegen en Spitsbergen. Alles goed en snel verlopen op Schiphol en om 5.30 uur vertrekt ons vliegtuig in noordelijke richting. Na een kleine drie en half uur gevlogen te hebben komen we aan op Ivalo waar de eerste passagiers uitstappen voor hun vakantiebestemming. Wij zetten onze vlucht voort richting Evenes.
Na aankomst op Evenes de bus ingestapt welke ons richting Tromso brengt. De bus doet er een kleine 4 uur over. De tocht is het meer dan waard, je rijdt langs prachtige fjorden en meren al dan niet bevroren. Ook zie je overweldigende stukken blauw ijs uit de bergen komen. Met als laatste de prachtige Batsfjord. Na deze fjord kom je over een mooie lange brug het eiland binnen rijden waar de studentenstad Tromso is gevestigd.
16.00 uur aangekomen bij het hotel. Gauw de spullen uitgepakt en wat gegeten, 18.15 uur weer een bus gepakt voor de eerste noorderlicht safari. De bewolking is helaas vrij hevig maar de voorspellingen zijn erg goed en de voorspellingen voor de rest van de week beloven niet veel goeds. Dus de warme pakken aangedaan en de jacht kan beginnen! Twee goede gidsen mee die iedereen op weg helpen met de instellingen van de camera en het gebruik van een statief. Ondanks het aan doen van diverse donkere plekken zijn we na een tocht van 6 uur zonder verrichte zaken terug naar het hotel gekeerd. De volgende keer beter…
24 februari 2014
Vandaag staat de overtocht naar Spitsbergen op het programma. Via een lokale shuttle bus naar het vliegveld van Tromso gegaan om daar in het vliegtuig te stappen voor een korte vlucht van anderhalf uur. Vanuit de lucht hebben we al een kleine glimp mogen opvangen van Barentzburg.
Eenmaal aangekomen in Longyearbyen ingecheckt en het dorpje verkent. Leuk en gezellig kleinschalig dorpje maar van alle gemakken voorzien. In het dorp wonen zo’n ca. 2.000 inwoners en zo’n 4.000 sneeuwscooters. Dus je begrijpt dit is hier het voornaamste vervoermiddel!
Ook deze avond weer op jacht gegaan naar het Noorderlicht. Na wat navraag gedaan te hebben bleken er twee goede plekken in het dorp te zijn waar je “alleen” (zonder gewapende gids, i.v.m. ijsberen) naar toe kunt om het Noorderlicht goed te kunnen zien. Bovenaan het dorp met een prachtig uitzicht en onderaan het dorp op een stuk bevroren water. We hebben besloten om naar beneden te lopen. Na een paar uur op het ijs gestaan te hebben en omhoog te hebben gekeken zijn we weer, helaas, zonder verrichte zaken terug naar het hotel gelopen.
25 februari 2014
Vandaag staat in het teken van de husky tocht. De husky’s staan hun berijders onder volle enthousiasme en luidruchtig geblaf te begroeten. Je wordt heel gauw aangestoken met hun vrolijkheid en enthousiasme, wat een geweldige beesten zijn dit!!! Na een snelle knuffel en een begroeting kan het inspannen van de husky’s beginnen. Zes husky’s per slede, de leiders voorop, de goede volgers daar achter en de krachtigste achteraan. Zodra de husky’s het harnas aan hebben en aan de slee gespannen zijn beginnen ze nog luider te blaffen en te janken, weg willen ze, lopen, hun grootste passie. Als de slee eenmaal in gang gezet is zijn de husky’s stil en volledig in hun element. Je hoort niets anders meer dan het geknisper van de sneeuw onder de pootjes en de slee, geweldig!
Wanneer je de heuvel op gaat moet je de husky’s als bestuurder van de slee wel even helpen, doe je dat niet krijg je zes boze blikken toegeworpen, fantastisch om te zien!
Helaas zit het weer niet helemaal mee en hebben we te maken met een zogenaamde “white out.” Alles om je heen is dan wit, je ziet geen onderscheidt meer tussen bergen, horizon of ondergrond. Heel bizar, maar ook heel bijzonder om mee te maken.
Halverwege de tocht zijn we gestopt bij een ijsgrot welke zich bevindt in een gletsjer. Uitgerust met een helm en een lampje dalen we af in de grot. Omdat de grot goed geďsoleerd zit is het zeer aangenaam in de grot. Door het smeltwater in het voorjaar en zomer en de vorst in de herfst en winter zijn er prachtige stalagmieten en stalactieten te zien in de grot. Tevens zie je in de grot blauw ijs.
Na de lunch zetten we de tocht voort en gaan we weer terug richting de husky farm. Het loopt inmiddels tegen 16.00 uur en het wordt al weer donker. Eenmaal aangekomen bij de farm zijn de husky’s uitgeteld. Hun taak zit er weer op voor vandaag, moe en voldaan ontdoen we ze van hun harnas en brengen we ze terug naar hun hok en geven we ze een laatste knuffel en aai over de bol.
Omdat de taxi nog even op zich laat wachten gaan we nog even bij de puppy’s langs, acht weken oude pluizenbolletjes te schattig voor woorden. Het liefst neem je ze mee!!
26 februari 2014
Deze ochtend staat de tocht “Schip in het ijs” op het programma. Omdat de temperatuur hier op Svalbard ook niet is wat het zou moeten zijn ligt de Nederlandse schoener “Noorderlicht” helaas niet ingevroren in de Tempelfjord. Maar niet getreurd er staat een andere leuke sneeuwscootersafari op het programma welke óók richting de Tempelfjord gaat.
Na een volledige briefing en uitreiking van de extra dikke kleding en helm stappen we op de sneeuwscooters voor een tocht van ca. 150 km. Omdat de eerste paar kilometers vrij hobbelig zijn, door gebrek aan sneeuw, hebben we rustig aan moeten rijden met een snelheid van een kleine 40 km/uur. Na dit stuk gehad te hebben ging de snelheid omhoog. Omdat we achteraan in de groep rijden ligt onze gemiddelde snelheid algauw op 80 km/uur met uitschieters naar 100 km/uur. Een fantastische ervaring!!!
Na een half uurtje rijden komen we het eerste Spitsbergse “wild life” tegen. Het rendier. Het rendier heeft zich in Spitsbergen aan de leefomstandigheden aangepast. Hierdoor ziet het dier er anders uit als in bijvoorbeeld Fins Lapland. Het rendier wordt door de lokalen ook wel het Spitsbergse varken genoemd, dit omdat het beest vrij dik is en hele korte poten heeft. De rendieren sparen hierdoor hun energie in de winter zoveel mogelijk, dit doen ze vanwege gebrek aan voedsel. Een aantal dieren zijn getagged hierdoor weten wetenschappers dat het rendier in de wintermaanden soms een fantastische afstand aflegt van 100 meter per dag!! Ja echt waar, maar 100 meter!
Weer gauw op de scooters gestapt en de tocht verder voortgezet naar Fredheim. Fredheim bevindt zich vlakbij de Tempelfjord. Ondanks dat het fjord niet bevroren is heb je wel een heel mooi uitzicht naar de Tempelfjord toe. Omdat het weer goed opklaart is de zon opeens zichtbaar. De gidsen, Marcus en Martin, die vinden dat prachtig en staan van oor tot oor te glunderen. Dit was de tweede keer dat ze de zon zien sinds 14 oktober!!! Ze staan er echt even van te genieten, geweldig om te zien hoe blij iemand kan worden van de zon!
Na de lunch weer op de scooters gestapt en gepoogd om het de Tempelfjord van bovenaf te kunnen bekijken. Door de slechte sneeuwcondities op de weg naar boven moeten we helaas weer omkeren. We maken op de weg terug naar Longyearbyen een paar prachtige stops bij diverse kloven en een bevroren waterval.
Het belangrijkste op de sneeuwscootertochten is om tijdens het rijden niet te vergeten te genieten, wat een geweldig land is dit zeg!! Prachtige bergen, valleien en gletsjers.
27 februari 2014
Ook vandaag staat er een sneeuwscootertocht op het programma dit keer de oostkust, het domein van de ijsbeer. Het weer begint slecht vandaag, weer een bijna complete white out, maar de voorspellingen zijn goed, in loop van de dag klaart het op vanuit het oosten. Laat dat nou net de plek zijn waar wij naar toe gaan. Na wederom een duidelijke briefing en een waarschuwing over het gevaar voor ijsberen. Weer op de sneeuwscooters gesprongen en rijden maar. De tocht is vandaag ca. 220 km. Omdat de groep vrij klein is (zes scooters) en iedereen “ervaren” bestuurder is, wordt er besloten om lang achter elkaar door te rijden om ook op die manier weer bij daglicht terug te kunnen komen.
Tot aan Sassendalen slecht weer gehad en daardoor veel in het “stof” van de voorganger moeten rijden om de weg niet kwijt te raken. Hierdoor helaas minder van de vergezichten kunnen genieten als gister. Maar even goed prachtig om met zo’n krachtige machine door de sneeuw te mogen scheuren!!!
Sassendalen rijden we helemaal uit tot aan de gletsjer. Het is even spannend of we door kunnen over de gletsjer, dit gezien de weersomstandigheden. Gids Martin koppelt zijn slee af en rijd omhoog de gletsjer op om te kijken hoe het weer boven is. Martin komt met een glimlach naar beneden, we kunnen omhoog, het weer boven is beter!!! Gelukkig.
De weg naar boven is prachtig, door een kruip en sluipdoor pad en grote kans op omvallen met de scooter, kom je boven. Wat een geweldig uitzicht één grote smetteloze witte deken, echt prachtig om te zien! Nadat iedereen veilig boven is zetten we de tocht verder.
Inmiddels is het weer opgeklaard en hebben we de zon in het gezicht, ook nu worden de gidsen, Martin en Alex, weer ontzetten blij! De gletsjer met hoge snelheid overgereden tot we de echte Oostkust hebben bereikt, hier naar beneden gereden. Eenmaal beneden zie je de zijkant van de gletsjer waar we net overheen gereden zijn. De wand is helemaal blauw met zwarte lijnen erin, het leek wel nep en onwerkelijk, prachtig om te zien.
Inmiddels is de tijd voor de lunch aangebroken, Alex en Martin maken hiervoor het e.e.a. gereed zodat wij de tijd hebben on enkele foto’s te schieten. Martin blijft ook deels op de uitkijk staan voor de ijsberen, we zitten nu echt in hun gebied. Na een klein kwartiertje te hebben gestaan slaat Martin alarm. IJsbeer inzicht!!! We moeten onze spullen opruimen, helm weer opzetten en klaar maken om te vertrekken. We mogen nog even blijven staan, maar de ijsbeer komt toch echt onze kant op. Door de verrekijker, die ik mee heb, zie ik de neus van de ijsbeer de lucht in steken en diverse ruikbewegingen maken. Hij kan ons echt ruiken!!! Martin ziet het waarschijnlijk ook, want we moeten gaan. We starten de motoren en rijden een stuk verder. Hier mogen we de sneeuwscooters weer uitzetten, maar we moeten wel in de buurt blijven en helm ophouden zodat, als het moet, we ook weer gelijk weg kunnen. De ijsbeer lijkt inmiddels te begrijpen dat wij geen goede lunch voor hem zijn en gaat erbij zitten en laat zich vervolgens vallen om lekker op een rolletje te gaan liggen. (dit allemaal kunnen volgen door een verrekijker, de ijsbeer bevindt zich op ca. 1 km afstand) Echt waar, wat een fantastische ervaring en wat een professionaliteit van onze gidsen!
Na een redelijk spannende lunch hebben we ons klaargemaakt voor de terugtocht. Omdat het al wat later wordt is de lucht om je heen prachtig, paars, roze, oranje echt alle kleuren van de regenboog. Ook de gidsen vinden dit prachtig en maken daarom een stop om even te genieten van het uitzicht, adembenemend! Wat een geweldige dag is dit nu al!!
Na terugkomst in Longyearbyen is het nog steeds helder buiten. We besluiten om snel te gaan eten en vanavond weer op Noorderlicht jacht te gaan.
Om 20.00 uur staan we weer buiten, beneden op het ijs, bepakt en bezakt met camera en statief. Omdat het Noorderlicht op de camera eerder waarneembaar is dan met het oog, maken we zo nu en dan een foto om te kijken of er al wat “in de lucht hangt”. Na een half uur zien we opeens op de foto een verschrikkelijk mooie rode gloed. Wij omhoog kijken naar de lucht en denken huh, hoe kan dit, ik zie niets, nog maar een foto. Nog heftigere kleuren en wij zien nog steeds niets… we zien opeens iets verder op het ijs nog een stel staan. Wij besluiten naar hun toe te lopen en vertellen wat wij gezien hebben op de foto. Zij hebben hetzelfde op de foto.. Na een kleine 10 minuten barst het los, we zien nu ook met het blote oog het Noorderlicht!!! Het lijkt wel een laser show, het zijn allemaal strepen recht omhoog, het gaat van links naar rechts en van hoog naar laag. De kleuren op de foto’s worden alleen maar intenser en heftiger echt héééééél gaaf om te zien!!! Na zeker een uur te hebben gestaan neemt de kracht van het Noorderlicht af, we besluiten om nog één foto te maken en dan richting hotel te vertrekken. Maar ja, mannen die zeggen nog “eentje”, is hetzelfde als het laatste biertje… ;)
Uiteindelijk rond 23.00 uur toch terug richting hotel gewandeld, wat een dag vandaag zeg!!! Al het goede komt in drieën. Prachtig weer in loop van de dag, de King of the Artic en een heel heftig Noorderlicht gezien, deze vakantie kan niet meer stuk.
28 februari 2014
Geen activiteiten vandaag, vandaag staat in het teken van de terugreis naar Tromsř. Omdat het mooi zonnig weer is, besluiten we om nog wat mooie foto’s te maken van het dorp Longyearbyen.
Weer aangekomen in Tromso is het ook hier redelijk mooi en helder weer. Het was de afgelopen dagen “warm” geweest, veel sneeuw en ijs op de stoep en in de straten is verdwenen.
Omdat het mooi helder weer is hebben we besloten richting kabelbaan te lopen en met de kabelbaan omhoog te gaan om ook in Tromso (de stad van het Noorderlicht) het Noorderlicht te kunnen spotten. Eenmaal met de kabelbaan boven hoeven we niet te gaan jagen op het Noorderlicht het is er gewoon weg al!! Je hoeft alleen maar naar boven te kijken, prachtig. Dit keer alleen de groene kleur gezien, maar wel heel goed waarneembaar met eigen ogen. Het Noorderlicht is vanavond zeer bewegelijk we zien het echt “dansen” fantastisch om het Noorderlicht ook op deze manier te kunnen zien!!
1 maart 2014
Ook vandaag geen geplande activiteiten even rustig bij komen van alle indrukken van afgelopen dagen.
Vandaag Tromso verkent en in de loop van de dag naar het Artic Museum gelopen (Polaris). Je kunt het museum meer zien als een kleine dierentuin voor zeedieren. Je vind hier veel vissen, zee-egels e.d. welke zich bevinden in the Artic, tevens hebben ze een “zwembad” met vier zeehonden, waarvan twee bearded seals, zeehonden met een grote snor die alleen voorkomen in the Artic. Grote beesten van zo’n 300 kg per stuk en beide geboren in Spitsbergen.
Omdat het de hele dag heel mooi weer is geweest en het ‘s avonds nog steeds helder is, gaan we vanavond óók naar het Noorderlicht “jagen”. Het blijft toch fantastisch om te zien. We gaan nu niet met de kabelbaan naar boven, maar naar een het Prestvannet meer iets hoger gelegen in Tromso. Omdat er rond het meer minder “vuil” licht is lijkt het ons een beter plek om het Noorderlicht te zien. Het meer is goed te bereiken met de bus.
Rond 20.00 uur staan we langs de rand van het meer. Ook nu weer zo nu en dan een foto maken om te kijken of er “iets” in de lucht hangt. Na een klein half uurtje zien we weer wat, en ja hoor, vandaag weer raak!!! Het begint heel langzaam met een kleine dunne groene sliert, met het blote oog bijna niet waarneembaar. Nu ook na een kwartier barst het los. Eerst alleen omhoog als een sliert, vervolgens waaiert het zich uit boven Tromso en lijkt het wel een twister. Nog even later buigt het zich over ons heen naar de andere kant van het meer en is het een prachtige boog. Je hebt ogen te kort, je moet omhoog kijken, naar links én naar rechts. Omdat het meer goed bevroren is besluiten we om met statief en al midden op het meer te gaan staan om zo nog betere foto´s te kunnen maken. Maar nu ook moet je er goed om denken dat je niet alleen door de camera kijkt, maar het ook echt bewust mee maakt en ook echt zelf omhoog kijkt. We gaan op ons rug liggen, op het ijs, en naar boven staren, wat is dit prachtig echt de kers op de taart als afsluiting van de vakantie!
2 maart 2014
Vandaag staat in het teken van de terugreis naar Nederland.
We zijn moe maar voldaan! Wat was dit een prachtige vakantie!
Om 2.00 uur gaat de wekker en maken we ons klaar voor onze reis naar Noord-Noorwegen en Spitsbergen. Alles goed en snel verlopen op Schiphol en om 5.30 uur vertrekt ons vliegtuig in noordelijke richting. Na een kleine drie en half uur gevlogen te hebben komen we aan op Ivalo waar de eerste passagiers uitstappen voor hun vakantiebestemming. Wij zetten onze vlucht voort richting Evenes.
Na aankomst op Evenes de bus ingestapt welke ons richting Tromso brengt. De bus doet er een kleine 4 uur over. De tocht is het meer dan waard, je rijdt langs prachtige fjorden en meren al dan niet bevroren. Ook zie je overweldigende stukken blauw ijs uit de bergen komen. Met als laatste de prachtige Batsfjord. Na deze fjord kom je over een mooie lange brug het eiland binnen rijden waar de studentenstad Tromso is gevestigd.
16.00 uur aangekomen bij het hotel. Gauw de spullen uitgepakt en wat gegeten, 18.15 uur weer een bus gepakt voor de eerste noorderlicht safari. De bewolking is helaas vrij hevig maar de voorspellingen zijn erg goed en de voorspellingen voor de rest van de week beloven niet veel goeds. Dus de warme pakken aangedaan en de jacht kan beginnen! Twee goede gidsen mee die iedereen op weg helpen met de instellingen van de camera en het gebruik van een statief. Ondanks het aan doen van diverse donkere plekken zijn we na een tocht van 6 uur zonder verrichte zaken terug naar het hotel gekeerd. De volgende keer beter…
24 februari 2014
Vandaag staat de overtocht naar Spitsbergen op het programma. Via een lokale shuttle bus naar het vliegveld van Tromso gegaan om daar in het vliegtuig te stappen voor een korte vlucht van anderhalf uur. Vanuit de lucht hebben we al een kleine glimp mogen opvangen van Barentzburg.
Eenmaal aangekomen in Longyearbyen ingecheckt en het dorpje verkent. Leuk en gezellig kleinschalig dorpje maar van alle gemakken voorzien. In het dorp wonen zo’n ca. 2.000 inwoners en zo’n 4.000 sneeuwscooters. Dus je begrijpt dit is hier het voornaamste vervoermiddel!
Ook deze avond weer op jacht gegaan naar het Noorderlicht. Na wat navraag gedaan te hebben bleken er twee goede plekken in het dorp te zijn waar je “alleen” (zonder gewapende gids, i.v.m. ijsberen) naar toe kunt om het Noorderlicht goed te kunnen zien. Bovenaan het dorp met een prachtig uitzicht en onderaan het dorp op een stuk bevroren water. We hebben besloten om naar beneden te lopen. Na een paar uur op het ijs gestaan te hebben en omhoog te hebben gekeken zijn we weer, helaas, zonder verrichte zaken terug naar het hotel gelopen.
25 februari 2014
Vandaag staat in het teken van de husky tocht. De husky’s staan hun berijders onder volle enthousiasme en luidruchtig geblaf te begroeten. Je wordt heel gauw aangestoken met hun vrolijkheid en enthousiasme, wat een geweldige beesten zijn dit!!! Na een snelle knuffel en een begroeting kan het inspannen van de husky’s beginnen. Zes husky’s per slede, de leiders voorop, de goede volgers daar achter en de krachtigste achteraan. Zodra de husky’s het harnas aan hebben en aan de slee gespannen zijn beginnen ze nog luider te blaffen en te janken, weg willen ze, lopen, hun grootste passie. Als de slee eenmaal in gang gezet is zijn de husky’s stil en volledig in hun element. Je hoort niets anders meer dan het geknisper van de sneeuw onder de pootjes en de slee, geweldig!
Wanneer je de heuvel op gaat moet je de husky’s als bestuurder van de slee wel even helpen, doe je dat niet krijg je zes boze blikken toegeworpen, fantastisch om te zien!
Helaas zit het weer niet helemaal mee en hebben we te maken met een zogenaamde “white out.” Alles om je heen is dan wit, je ziet geen onderscheidt meer tussen bergen, horizon of ondergrond. Heel bizar, maar ook heel bijzonder om mee te maken.
Halverwege de tocht zijn we gestopt bij een ijsgrot welke zich bevindt in een gletsjer. Uitgerust met een helm en een lampje dalen we af in de grot. Omdat de grot goed geďsoleerd zit is het zeer aangenaam in de grot. Door het smeltwater in het voorjaar en zomer en de vorst in de herfst en winter zijn er prachtige stalagmieten en stalactieten te zien in de grot. Tevens zie je in de grot blauw ijs.
Na de lunch zetten we de tocht voort en gaan we weer terug richting de husky farm. Het loopt inmiddels tegen 16.00 uur en het wordt al weer donker. Eenmaal aangekomen bij de farm zijn de husky’s uitgeteld. Hun taak zit er weer op voor vandaag, moe en voldaan ontdoen we ze van hun harnas en brengen we ze terug naar hun hok en geven we ze een laatste knuffel en aai over de bol.
Omdat de taxi nog even op zich laat wachten gaan we nog even bij de puppy’s langs, acht weken oude pluizenbolletjes te schattig voor woorden. Het liefst neem je ze mee!!
26 februari 2014
Deze ochtend staat de tocht “Schip in het ijs” op het programma. Omdat de temperatuur hier op Svalbard ook niet is wat het zou moeten zijn ligt de Nederlandse schoener “Noorderlicht” helaas niet ingevroren in de Tempelfjord. Maar niet getreurd er staat een andere leuke sneeuwscootersafari op het programma welke óók richting de Tempelfjord gaat.
Na een volledige briefing en uitreiking van de extra dikke kleding en helm stappen we op de sneeuwscooters voor een tocht van ca. 150 km. Omdat de eerste paar kilometers vrij hobbelig zijn, door gebrek aan sneeuw, hebben we rustig aan moeten rijden met een snelheid van een kleine 40 km/uur. Na dit stuk gehad te hebben ging de snelheid omhoog. Omdat we achteraan in de groep rijden ligt onze gemiddelde snelheid algauw op 80 km/uur met uitschieters naar 100 km/uur. Een fantastische ervaring!!!
Na een half uurtje rijden komen we het eerste Spitsbergse “wild life” tegen. Het rendier. Het rendier heeft zich in Spitsbergen aan de leefomstandigheden aangepast. Hierdoor ziet het dier er anders uit als in bijvoorbeeld Fins Lapland. Het rendier wordt door de lokalen ook wel het Spitsbergse varken genoemd, dit omdat het beest vrij dik is en hele korte poten heeft. De rendieren sparen hierdoor hun energie in de winter zoveel mogelijk, dit doen ze vanwege gebrek aan voedsel. Een aantal dieren zijn getagged hierdoor weten wetenschappers dat het rendier in de wintermaanden soms een fantastische afstand aflegt van 100 meter per dag!! Ja echt waar, maar 100 meter!
Weer gauw op de scooters gestapt en de tocht verder voortgezet naar Fredheim. Fredheim bevindt zich vlakbij de Tempelfjord. Ondanks dat het fjord niet bevroren is heb je wel een heel mooi uitzicht naar de Tempelfjord toe. Omdat het weer goed opklaart is de zon opeens zichtbaar. De gidsen, Marcus en Martin, die vinden dat prachtig en staan van oor tot oor te glunderen. Dit was de tweede keer dat ze de zon zien sinds 14 oktober!!! Ze staan er echt even van te genieten, geweldig om te zien hoe blij iemand kan worden van de zon!
Na de lunch weer op de scooters gestapt en gepoogd om het de Tempelfjord van bovenaf te kunnen bekijken. Door de slechte sneeuwcondities op de weg naar boven moeten we helaas weer omkeren. We maken op de weg terug naar Longyearbyen een paar prachtige stops bij diverse kloven en een bevroren waterval.
Het belangrijkste op de sneeuwscootertochten is om tijdens het rijden niet te vergeten te genieten, wat een geweldig land is dit zeg!! Prachtige bergen, valleien en gletsjers.
27 februari 2014
Ook vandaag staat er een sneeuwscootertocht op het programma dit keer de oostkust, het domein van de ijsbeer. Het weer begint slecht vandaag, weer een bijna complete white out, maar de voorspellingen zijn goed, in loop van de dag klaart het op vanuit het oosten. Laat dat nou net de plek zijn waar wij naar toe gaan. Na wederom een duidelijke briefing en een waarschuwing over het gevaar voor ijsberen. Weer op de sneeuwscooters gesprongen en rijden maar. De tocht is vandaag ca. 220 km. Omdat de groep vrij klein is (zes scooters) en iedereen “ervaren” bestuurder is, wordt er besloten om lang achter elkaar door te rijden om ook op die manier weer bij daglicht terug te kunnen komen.
Tot aan Sassendalen slecht weer gehad en daardoor veel in het “stof” van de voorganger moeten rijden om de weg niet kwijt te raken. Hierdoor helaas minder van de vergezichten kunnen genieten als gister. Maar even goed prachtig om met zo’n krachtige machine door de sneeuw te mogen scheuren!!!
Sassendalen rijden we helemaal uit tot aan de gletsjer. Het is even spannend of we door kunnen over de gletsjer, dit gezien de weersomstandigheden. Gids Martin koppelt zijn slee af en rijd omhoog de gletsjer op om te kijken hoe het weer boven is. Martin komt met een glimlach naar beneden, we kunnen omhoog, het weer boven is beter!!! Gelukkig.
De weg naar boven is prachtig, door een kruip en sluipdoor pad en grote kans op omvallen met de scooter, kom je boven. Wat een geweldig uitzicht één grote smetteloze witte deken, echt prachtig om te zien! Nadat iedereen veilig boven is zetten we de tocht verder.
Inmiddels is het weer opgeklaard en hebben we de zon in het gezicht, ook nu worden de gidsen, Martin en Alex, weer ontzetten blij! De gletsjer met hoge snelheid overgereden tot we de echte Oostkust hebben bereikt, hier naar beneden gereden. Eenmaal beneden zie je de zijkant van de gletsjer waar we net overheen gereden zijn. De wand is helemaal blauw met zwarte lijnen erin, het leek wel nep en onwerkelijk, prachtig om te zien.
Inmiddels is de tijd voor de lunch aangebroken, Alex en Martin maken hiervoor het e.e.a. gereed zodat wij de tijd hebben on enkele foto’s te schieten. Martin blijft ook deels op de uitkijk staan voor de ijsberen, we zitten nu echt in hun gebied. Na een klein kwartiertje te hebben gestaan slaat Martin alarm. IJsbeer inzicht!!! We moeten onze spullen opruimen, helm weer opzetten en klaar maken om te vertrekken. We mogen nog even blijven staan, maar de ijsbeer komt toch echt onze kant op. Door de verrekijker, die ik mee heb, zie ik de neus van de ijsbeer de lucht in steken en diverse ruikbewegingen maken. Hij kan ons echt ruiken!!! Martin ziet het waarschijnlijk ook, want we moeten gaan. We starten de motoren en rijden een stuk verder. Hier mogen we de sneeuwscooters weer uitzetten, maar we moeten wel in de buurt blijven en helm ophouden zodat, als het moet, we ook weer gelijk weg kunnen. De ijsbeer lijkt inmiddels te begrijpen dat wij geen goede lunch voor hem zijn en gaat erbij zitten en laat zich vervolgens vallen om lekker op een rolletje te gaan liggen. (dit allemaal kunnen volgen door een verrekijker, de ijsbeer bevindt zich op ca. 1 km afstand) Echt waar, wat een fantastische ervaring en wat een professionaliteit van onze gidsen!
Na een redelijk spannende lunch hebben we ons klaargemaakt voor de terugtocht. Omdat het al wat later wordt is de lucht om je heen prachtig, paars, roze, oranje echt alle kleuren van de regenboog. Ook de gidsen vinden dit prachtig en maken daarom een stop om even te genieten van het uitzicht, adembenemend! Wat een geweldige dag is dit nu al!!
Na terugkomst in Longyearbyen is het nog steeds helder buiten. We besluiten om snel te gaan eten en vanavond weer op Noorderlicht jacht te gaan.
Om 20.00 uur staan we weer buiten, beneden op het ijs, bepakt en bezakt met camera en statief. Omdat het Noorderlicht op de camera eerder waarneembaar is dan met het oog, maken we zo nu en dan een foto om te kijken of er al wat “in de lucht hangt”. Na een half uur zien we opeens op de foto een verschrikkelijk mooie rode gloed. Wij omhoog kijken naar de lucht en denken huh, hoe kan dit, ik zie niets, nog maar een foto. Nog heftigere kleuren en wij zien nog steeds niets… we zien opeens iets verder op het ijs nog een stel staan. Wij besluiten naar hun toe te lopen en vertellen wat wij gezien hebben op de foto. Zij hebben hetzelfde op de foto.. Na een kleine 10 minuten barst het los, we zien nu ook met het blote oog het Noorderlicht!!! Het lijkt wel een laser show, het zijn allemaal strepen recht omhoog, het gaat van links naar rechts en van hoog naar laag. De kleuren op de foto’s worden alleen maar intenser en heftiger echt héééééél gaaf om te zien!!! Na zeker een uur te hebben gestaan neemt de kracht van het Noorderlicht af, we besluiten om nog één foto te maken en dan richting hotel te vertrekken. Maar ja, mannen die zeggen nog “eentje”, is hetzelfde als het laatste biertje… ;)
Uiteindelijk rond 23.00 uur toch terug richting hotel gewandeld, wat een dag vandaag zeg!!! Al het goede komt in drieën. Prachtig weer in loop van de dag, de King of the Artic en een heel heftig Noorderlicht gezien, deze vakantie kan niet meer stuk.
28 februari 2014
Geen activiteiten vandaag, vandaag staat in het teken van de terugreis naar Tromsř. Omdat het mooi zonnig weer is, besluiten we om nog wat mooie foto’s te maken van het dorp Longyearbyen.
Weer aangekomen in Tromso is het ook hier redelijk mooi en helder weer. Het was de afgelopen dagen “warm” geweest, veel sneeuw en ijs op de stoep en in de straten is verdwenen.
Omdat het mooi helder weer is hebben we besloten richting kabelbaan te lopen en met de kabelbaan omhoog te gaan om ook in Tromso (de stad van het Noorderlicht) het Noorderlicht te kunnen spotten. Eenmaal met de kabelbaan boven hoeven we niet te gaan jagen op het Noorderlicht het is er gewoon weg al!! Je hoeft alleen maar naar boven te kijken, prachtig. Dit keer alleen de groene kleur gezien, maar wel heel goed waarneembaar met eigen ogen. Het Noorderlicht is vanavond zeer bewegelijk we zien het echt “dansen” fantastisch om het Noorderlicht ook op deze manier te kunnen zien!!
1 maart 2014
Ook vandaag geen geplande activiteiten even rustig bij komen van alle indrukken van afgelopen dagen.
Vandaag Tromso verkent en in de loop van de dag naar het Artic Museum gelopen (Polaris). Je kunt het museum meer zien als een kleine dierentuin voor zeedieren. Je vind hier veel vissen, zee-egels e.d. welke zich bevinden in the Artic, tevens hebben ze een “zwembad” met vier zeehonden, waarvan twee bearded seals, zeehonden met een grote snor die alleen voorkomen in the Artic. Grote beesten van zo’n 300 kg per stuk en beide geboren in Spitsbergen.
Omdat het de hele dag heel mooi weer is geweest en het ‘s avonds nog steeds helder is, gaan we vanavond óók naar het Noorderlicht “jagen”. Het blijft toch fantastisch om te zien. We gaan nu niet met de kabelbaan naar boven, maar naar een het Prestvannet meer iets hoger gelegen in Tromso. Omdat er rond het meer minder “vuil” licht is lijkt het ons een beter plek om het Noorderlicht te zien. Het meer is goed te bereiken met de bus.
Rond 20.00 uur staan we langs de rand van het meer. Ook nu weer zo nu en dan een foto maken om te kijken of er “iets” in de lucht hangt. Na een klein half uurtje zien we weer wat, en ja hoor, vandaag weer raak!!! Het begint heel langzaam met een kleine dunne groene sliert, met het blote oog bijna niet waarneembaar. Nu ook na een kwartier barst het los. Eerst alleen omhoog als een sliert, vervolgens waaiert het zich uit boven Tromso en lijkt het wel een twister. Nog even later buigt het zich over ons heen naar de andere kant van het meer en is het een prachtige boog. Je hebt ogen te kort, je moet omhoog kijken, naar links én naar rechts. Omdat het meer goed bevroren is besluiten we om met statief en al midden op het meer te gaan staan om zo nog betere foto´s te kunnen maken. Maar nu ook moet je er goed om denken dat je niet alleen door de camera kijkt, maar het ook echt bewust mee maakt en ook echt zelf omhoog kijkt. We gaan op ons rug liggen, op het ijs, en naar boven staren, wat is dit prachtig echt de kers op de taart als afsluiting van de vakantie!
2 maart 2014
Vandaag staat in het teken van de terugreis naar Nederland.
We zijn moe maar voldaan! Wat was dit een prachtige vakantie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
