update 8 september / Cananda 2017

14-15 augustus 2017
Gister in 2 prima vluchten in Vancouver aangekomen. Nadat we de bagage hebben opgehaald stond de shuttelbus van het hotel (Accent Inn) al op ons te wachten. We hadden in de planning om met de taxi te gaan tot we buiten zagen dat er ook shuttelbussen reden. Het liep inmiddels al tegen 0.00 uur dus na het inchecken gelijk maar het mandje ingedoken. We hebben heerlijk geslapen, super goede bedden, dat is altijd wel fijn na een lange vlucht.

Zojuist de eerste boodschappen gehaald. We worden pas om 12.00 opgehaald door de camper maatschappij om onze camper op te halen dus vandaar nu maar alvast het eerste berichtje.

16-17 augustus 2017
Het is vandaag alweer donderdag de 17de wat gaat de tijd snel hier. Dinsdag hebben we de camper opgehaald. Na een uurtje uitleg over de camper gehad te hebben konden we eindelijk op pad. De camper is echt enorm groot en van alle gemakken voorzien, in onze ogen eigenlijk te groot en te luxe. Als je kijkt naar wat je verder aan campers op de campings ziet staan hebben wij maar een kleintje.

We moesten gelijk dwars door Vancouver richting de ferry. We zijn richting Tsawwassen naar onze eerste camping gereden. Na aankomst op de camping hebben we de tassen uitgepakt en ons huisje voor de komende weken ingericht. 's Avonds zijn we lekker uit eten geweest om ons 9 jarig huwelijk te vieren. We zaten gelijk te brainstormen wat moeten dan volgend jaar doen als we 10 jaar getrouwd zijn en we zitten voor ons 9de jaar in Canada.... een luxe probleem.

Woensdag zijn we met de ferry naar Vancouver Island gevaren. Een tocht van zo'n 1.5 uur. Het eerste stuk was open water, het tweede stuk ging tussen eilandjes door met mooie uitzichten. Na aankomst in de haven hebben we onze tocht voortgezet naar onze camping even buiten Vicoria. De tocht naar de camping ging dwars door de stad, omdat het er allemaal wel gezellig uitzag hebben we de camper geparkeerd en zijn we even de stad doorgewandeld. Een leuke oude, echt Engelse stad.

Vandaag (donderdag) stond onze eerste excursie op het programma. Om 8.30 uur moesten we ons melden bij de haven voor de Whale Watching tour. Om 8.45 werden we opgehaald om een mooi rood zeilpak, muts en handschoenen, aangemeten te krijgen. Het was om dat moment al 22 graden, dus wij dachten muts en handschoenen.....het zal wel. Om 9 uur zaten we in de boot, een zodiac, en voeren we richting open water. Onze boot was uitgerust met 2 x 200pk motoren, dat wil wel op het water. We begrepen halverwege ook goed dat je allerlei verklaringen moest invullen over nek, rug en andere klachten. We zijn echt enorm door elkaar geschut en gestuiterd, maar wat een fantastische tocht. Na een kleine 15 minuten varen hebben we de eerste bultruggen gespot, prachtig om te zien! Na deze een tijdje bekeken hebben, hebben we onze tocht voorgezet. Weer een half uur op zee op zoek naar het volgende wildlife. De golven werden iets hoger en de trip werd nog hobbeliger. Door het opspattend boegwater was iedereen in de boot inmiddels ook behoorlijk nat, maar dat maakte te pret er niet minder op. Wat hebben we gelachen met z'n alle.

Op de plek waar de schipper naar toe wilde waren geen bultruggen of orca's te vinden. Tot op gegeven moment over de radio door kwam dat er op een stuk terug een groep orca's gespot was. Dus wij in volle vaart om gedraaid en terug gevaren. En wat werden we hiervoor beloond! Een groep van zo'n 5-6 orca's. Eén van de orca's zwom echt vlak langs de boot super gaaf!

Om een uur of 15 zijn we naar het Golfstream Park gegaan voor een wandeling. Hier nog een kleine wandeling van 2.5 uur door het bos gemaakt. Geert heeft weer een grote angst overwonnen. We zijn over een spoorbrug van 160m hoogte gelopen!

Kort om weer een dag om niet te vergeten!

18 -21 augustus 2017
Een paar dagen geen wifi gehad dus hier een update van de afgelopen fantastische dagen.

De 18de zijn we van Victoria naar Ucluelet gereden. Een stuk van bijna 300 km, ook ik heb inmiddels de eerste kilometers in de camper erop zitten. Het is best even spannend om zo'n grote "truck" met automaat te rijden.

Éénmaal op de camping aangekomen kregen we het vriendelijke verzoek om de camperplaats goed opgeruimd achter te laten voordat je wegging, dit ivm eerdere beer incidenten deze zomer. (op de camping) Na alles geïnstalleerd te hebben zijn we een stuk gaan wandelen de Willowbrae trail en de Half Moon Bay trail. Beide super routes met mooie uitzichten in baaien en over de stranden.

Na terugkomst lekker gekookt en vervolgens in de hot tube, wat een luxe is dat zeg! Echt even genieten en erg aangenaam voor de vermoeide spieren.

De 19de zijn we de ochtend eerst weer gaan wandelen. Gezien alle waarschuwingen voor beren hoop je er dan toch stiekem een tegen te komen:). Maar ook deze trips nog geen beer, wel veel eekhoorntjes. Om 15.45 moesten we ons melden bij Jamie's voor de start van onze beren tour. (Beren komen met laagwater het bos uit om op het strand te scharrelen). We zijn weer in een mooi rood zeilpak gehezen om vervolgens opnieuw in een zodiac te stappen. Dit keer zaten we voorin de boot. Na uurtje varen had de gids de eerste zwarte beer gespot! Super gaaf om deze in het wild te kunnen zien en we hadden heel veel geluk dag we voorin de boot zaten, de boot lag met zijn neus naar de beer toe en de motor stond uit vanwege het geluid dus we kwamen al dichterbij en dat op de eerste rij! Wat wil je nog meer. De beer ging het bos weer in en wij opzoek naar de volgende. En ja hoor na een half uurtje ook de volgende gespot!

Het einde van de tour naderende en we moesten ook nog een uurtje terug varen, dus na deze beer hebben we weer koers gezet naar de haven. Op de terugweg dacht ik nog een beer te zien, dit aan de schipper doorgegeven, die dacht dat ik nog wel eens gelijk zou kunnen hebben dus wij erop af. De hele boot in euforie, bleek het de onderkant van een boomstam te zijn die zwart was...... Eenmaal terug in de haven kregen we de kers op de taart nog even en vloog er een grote zeearend over.

Zeer voldaan hebben wij onze dag weer afgesloten in de hot tube op de camping.

Het is alweer de 20ste we zijn al bijna een week op reis, wat gaat de tijd snel zeg. We zijn de dag gestart in het dorpje Ucluelet voor een korte wandeling om de vuurtoren heen. Dit zou een mooie wandeling zijn van een kleine 2 uur. De wandeling viel ons wat tegen, dit had vooral te maken met een binnen komende zeemist. Het werd klam en fris, dus binnen een uurtje waren we weer terug bij de camper.
De rest van de dag stond in het teken van een reisdag naar Cumberland. Onderweg zijn we diverse keren gestopt, je hebt hier prachtige uitzichten en wandelingen. Als je elke keer zou stoppen voor een uitkijk en elke wandeling zou doen die aangegeven staat kan je, je met deze route al een maand vermaken.

Om 17.00 aangekomen op de camping. De camping vrij basic, maar dat maakt de locatie dubbel en dwars goed, de camping ligt aan het Comox Lake. Prachtig uitzicht en een mooie zonsondergang tussen de bomen.

Vandaag de 21ste stond in het teken van de zonsverduistering en de vlucht met mailman. Gisteren hoorden we op de radio dat er in Canada voor 80% de zonsverduistering te zien was,nee 100% lag op slechts 120km afstand in Amerika. Rond 10.30 stonden we bij een tankstation en met je zonnebril op en 3 grijsfilters van de camera konden we zonsverduistering perfect zien. Diverse mensen wilden ook door onze filters kijken om de zonsverduistering waar te kunnen nemen. Na dit gezien te hebben zijn we doorgereden naar Campbell River. Om 12.30 hadden we een afspraak met de mailman. Elke dag wordt de post door middel van een watervliegtuig naar de eilanden gebracht. Dit was een te gekke ervaring om Vancouver Island en de eilanden er om heen van bovenaf te kunnen zien. Super mooie uitzichten en fantastisch weer. Op de terugweg werden we zelfs nog getrakteerd op 4-5 orka's. Deze walwissen zijn zo mooi om te zien van bovenaf met de zon erop!

Nu aangekomen op de camping die prachtig in het bos gelegen is.

22 – 24 augustus 2017
22 augustus zijn we de dag lekker rustig aan begonnen. Heerlijk in het zonnetje ontbeten, de eerste keer, het s ’morgens nogal aan de frisse kant. Spulletjes bij elkaar gezocht en richting de Quinsam Hatchery gereden. Hier worden zalmen gekweekt en het zou een goede plek zijn om zwarte beren te spotten. Het is een kleinschalig bedrijfje met heel weinig toeristen.
We hebben heel veel zalmen gezien, maar helaas geen zwarte beren. Langs de rivier stond een Canadees gezin op zalm te vissen dus wij hun gelijk gevraagd of ze al beren hebben gezien. Nee dat hadden ze nog niet, maar gisteren wel ook hier langs de rivier. Dit was wel later op de dag zeiden ze. Voor nu dus helaas nog niet. Wel hebben we hier ontzettend veel zeearenden gezien, het lijken wel mussen zoveel! Ze vlogen van hoog in de lucht tot ooghoogte voorbij, super gaaf om te zien. En als ze dan zo laag voorbij vliegen klinkt het hetzelfde als er zwanen voorbij komen.
Omdat er nog geen beer te zien was besloten we om verder te rijden naar de Elk Falls, een grote waterval met een hangbrug niet heel ver van de hatchery vandaan.

Om bij de waterval aan te komen moesten we een kleine wandeling maken van in totaal 2.5 km. Leuke wandeling lekker door het bos. Aangekomen bij de waterval was deze toch iets groter dan we verwacht hadden. We gingen ervanuit dat het zo’n pies straaltje was, zoals we al eerder deze week een paar keer hebben gezien. Dit was totaal anders, het water kwam met geweld naar beneden. Toch altijd weer leuk om naar te kijken.

Rond 16.30 uur zijn we weer met de camper richting Quinsam Hatchery gereden, toch nog een poging wagen. ’s Morgens hadden we al gezien dat het centrum voor de bezoekers en het hek om 15.30 uur zou sluiten. De camper hebben we langs de weg gezet en we zijn over het hek heen gegaan om weer richting de rivier te lopen. Bij de rivier zijn we vervolgens op een paar rotsen gaan zitten en wachten. Want we wilden die zwarte beer zien die een zalm uit de rivier haalt. Maar helaas ook nu mocht het niet lukken. Na een tijdje zijn we weer opgestaan om verder te wandelen. Toen we op het punt stonden om terug richting de camper te lopen, stak net moeder beer over met 3 jongen!! Super gaaf om te zien en op zo’n 20 meter afstand. Een buurtbewoner was op dat moment zijn hond aan het uitlaten en vroeg of we ze gezien hadden. Volgens hem konden we het pad volgen welke de beren ook naar boven in het bos hadden genomen. Dit maar niet gedaan waren we toch wat te schijterig voor. Ook kon hij ons vertellen dat ondanks dat het hek dicht was dat we wel naar de dam konden waar de zalmen zaten en dat daar ook nog wel wat beren te zien zouden zijn. Dus zo gezegd zo gedaan en richting de dam gelopen. En ja hoor ook daar een zwarte beer in de rivier, helaas nog wel zonder de zalm in zijn bek of aan zijn poot maar toch super om zo’n mooi beest te zien! Het liep inmiddels tegen 19.00 uur dus met een voldaan gevoel terug richting de camper om een hapje te eten.

De 23ste de wekker gezet voor een vroege rit naar Telegraph Cove. We moesten om 13.00 uur aan boord zijn voor een whale watching tour. De rit naar Telegraph Cove was een hele saaie lange route met veel slecht weer. Het was 2 uur lang heuvel op heuvel af en met links en rechts alleen maar bomen. Onderweg 2 keer moeten remmen voor een hert op de weg, maar gezien er bijna geen verkeer rijd was dat geen probleem. Om 10.00 uur in het dorpje aangekomen, een klein dorpje wat alleen in de zomer bestaat. In de winter zijn er op 8 mensen na helemaal niemand. Om 13.00 uur op de boot gestapt voor een nieuwe tour vol orka’s en bultruggen. Om heel eerlijk te zijn viel ons deze tocht wat tegen. We hebben wel een hele familie orka’s gezien, maar heel ver weg. Alleen met de verrekijker kon je ze zien. Volgens de schipper mochten we niet dichterbij komen. Het belangrijkste is dat we ze gezien hebben en dat was toch maar weer mooi gelukt. Lekker de hele middag op het water gezeten en lekker rozig terug gekomen.

24 augustus stond in het teken van de beren. We zijn, wederom, met een boot op pad geweest. We moesten ons om 6.45 uur melden…. Dus de wekker ging al om 6.00 uur! En dat op vakantie. Eenmaal aan boord (12 personen) kregen we koffie/thee en een muffin als ontbijt. Na 2.5 uur varen kwamen in de Knight Inlet, de plek voor grizzly beren. De boot afgemeerd en op een fluisterboot gestapt. We waren nog geen 10 minuten aan het varen en we zagen de eerste grizzly al, moeder met een kleintje. De kleine was ca. 6 maanden oud. Super om te zien. Vervolgens zijn we een stukje verder op gegaan en kwamen we een mannetje tegen, hij liep lekker langs de oever te scharrelen voor visjes en oesters. De beer nam vervolgens een lekker duik in het water, doen ze niet vaak zei de gids. Na een behoorlijk stuk zwemmen klom bij de rots weer op om weer naar eten te scharrelen. We vervolgden onze tocht verder en ook nu hadden we gelijk om de hoek nog een beer te pakken. Ook een mannetje. Het bleek dat het eerste mannetje zijn weg vervolgde naar de andere toe. Dit kon nog wel eens leuk worden zei de gids. Als ze elkaar kennen is er niets aan de hand en anders zouden we nog wel eens een spektakel te zien krijgen. Dit laatste was bij ons het geval! De eerste keer dat ze elkaar zagen was er nog niet veel aan de hand, ze gingen allebei rustig door met scharrelen naar eten. Na een tijdje kwamen ze wat dichter bij elkaar en begonnen ze tegen elkaar in te brullen en de ene liep daar de andere toe. De andere had er niet zoveel zin in de confrontatie dus die liep van de andere weg. Maar de andere wilde wel de confrontatie aangaan dus die liep er weer harder achteraan. De eerste beer wilde daardoor ook wegrennen, maar die gleed uit over de rots en plonsde zo het water in. De andere dook er vervolgens achteraan en zwom in rap tempo achter die andere aan. Bij de eerste te beste rots dat de eerste beer eruit kon klom hij omhoog. Degene die hem achterna zat die vond tijdens het zwemmen wat te eten en bleef vervolgens in het water. Dit was echt super gaaf om te zien! Volgens de gidsen zwemmen ze zelden en zoeken ze ook niet vaak de confrontatie met elkaar dus was dit voor hun ook gaaf om te zien. Omdat het 2 mannetjes waren van dezelfde leeftijd en dezelfde grote was dit een gevalletje “wie heeft de langste”. Na dit beren geweld hebben we super lekker geluncht (ze hadden van alles mee aan boord). Bij de tweede ronde ook weer een paar grizzly ’s gezien, echt het blijven fantastische beesten om te zien. Rond 14.30 uur was het weer tijd om op de “grote” boot te stappen om langzaam terug naar Telegraph Cove te gaan. Onderweg nog gestopt bij een moeder grizzly met 2 jong (1.5 jaar oud), een zwarte beer, bultruggen (walvissen) en orka’s!!! Rond 16.00 uur waren we weer terug in de haven. Dit was zo’n super gave tocht!!

25- 28 augustus
Vrijdag de 25ste stond in het teken van een reisdag, we zijn vanuit Telegraph Cove weer terug gereden naar Nanaimo. Deze route hebben we van de week ook al gereden alleen toen met slecht weer. Nu was het prachtig zonnig weer en ik moet zeggen dat rijd toch een stuk prettiger. Het was een rit van 365 kilometer, dus halverwege even gestopt voor een tankbeurt en voor de verzorging van het inwendige mens. Rond een uur of 14.00 zijn we op de camping aangekomen. Prima camping aan het meer. We hebben de rest van de middag lekker op de steiger gelegen met de voetjes in het water, wat hebben we het toch ook slecht.

Zaterdag zijn we weer overgestoken van Vancouver Island terug naar het vaste land. De ferry vertrok al vroeg, 7.45 uur, je moet een uur van tevoren aanwezig zijn, dus het wekkertje ging weer vroeg. Een kleine 2 uur later stonden we weer in Vancouver om onze reis voort te zetten richting Whistler. Ook deze rit duur nog ongeveer 2 uur. Het was een prachtige rit om te rijden, mooi weer en heel veer prachtige vergezichten. Eenmaal op de camping aangekomen gelijk maar even een wasje gedaan, het blijft toch lastig om voor 4 weken ondergoed mee te nemen. Gelukkig zijn camping wasjes met een halfuurtje klaar, of het schoon is…… Na de was opgehangen te hebben, hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn we naar Whistler gelopen om daar met de gondel naar de toppen te kunnen gaan. We konden met de ene gondel omhoog, dan met een andere naar een andere berg en daar wil met een gondel naar beneden. Omdat het inmiddels 15.00 uur was hebben we nog gevraagd redden we dat qua tijd, want we hadden gezien dat de laatste gondel om 17.00 uur zou gaan. Ja dat redden jullie makkelijk had het meisje achter de balie gezegd. De gondel gaat nog tot 20.30 uur naar beneden. Wel moesten we uiterlijk 17.00 uur met de gondel naar de andere kant zijn want die zou wel sluiten. Dus wij lekker omhoog een kleine route gelopen en van het uitzicht genoten. Vervolgens de volgende gondel gepakt de andere berg. Daar waren de uitzichten nog beter en hebben we ook nog een route gelopen. Tegen 17.45 waren we weer terug bij de gondel om deze naar beneden te nemen. Tot onze verbazing was het enorm rustig geworden op de berg, lees alleen wij en een stel marmoten nog. Alle stoeltjes liften en gondels hingen ook stil…. En nu. Bij de gondel zagen we opeens iemand lopen dus daar maar even op het raam geklopt en gevraagd waar we nu naar toe moeten en hoe we nu we naar beneden komen. Het antwoord was je kunt niet meer naar beneden, de laatste lift is om 17.30 gegaan. De gondel die tot 20.30 gaat is aan de andere kant van de berg….. Hebben wij dat. De monteur was met een quad zei hij dus kon ons ook geen lift geven. De enige mogelijkheid was naar beneden lopen.

Dus zo gezegd zo gedaan. Hij heeft ons op de kaart de wandel route aangewezen een daar gingen we dan. Het was een afstand van 5 kilometer en we moesten ca. 1500 meter dalen. Dus dat is behoorlijk steil naar beneden. We hebben er uit eindelijk 2.5 uur over gedaan om beneden te komen en toen we beneden kwamen bleken we ook nog eens in het volledig verkeerde dorp tete zitten. Het was inmiddels 20.15 uur. Omdat we ook nog eens 45 minuten moesten lopen van dit dorp naar onze camping hebben we op een terrasje even wat gedronken en zijn we verder gegaan. Uit eindelijk waren we om 21.30 uur terug op de camping. En echt alles deed zeer, vooral de knieën hebben een hoop te voorduren gekregen, en we waren doodmoe. Het was een prachtige dag en een we zijn weer een ervaring rijker, maar we raden deze route niet aan om te gaan lopen….

Zondagochtend hebben we uitgeslapen, we werden pas om 20.30 uur waren, allebei behoorlijk stijf en stram. Omdat gister mijn bergschoenen gesneuveld zijn, zijn we vandaag Whistler ingegaan voor nieuwe schoenen. Whistler is een ontzettend leuk en gezellig dorp en gericht op, wintersport, BMX en outdoor. Hier gelukkig schoenen gevonden en nog in de uitverkoop ook. Na deze inkoop zijn verder gereden naar onze volgende bestemming, Cache Creek. We zijn via de Sea to Sky highway gereden, dit is echt een onwijs mooie route. Heel veel mooie uitzichten, bergtoppen, bergmeren echt van alles. Aan het einde van de route zagen we de eerste tekenen van de bosbranden die gewoed hebben. Ook niet heel gek, de buiten temperatuur is inmiddels opgelopen tot 38 graden. In de verte zien we ook smog. De eigenaresse van de camping vertelde ons dat de verwachting is dat de bosbranden wel tot de winter, als de eerste sneeuw valt, zal blijven.

Vandaag is het alweer de 28ste, we zijn nu 2 weken aan het reizen. Wat gaat de tijd snel zeg. We zijn inmiddels aangekomen in Clearwater. Op de route hiernaar toe hebben we veel stukken gezien die afgebrand zijn. Stukken van dit jaar maar ook van het verleden, hier begint het gras weer te groeien.

We zijn nu in het natuurgebied Well Gray. We hadden in de planning om deze middag hier te gaan wandelen. Helaas zijn is het park voor het grootste gedeelte niet toegankelijk in verband met de aanhoudende droogte en warmte. Overdag stijgen de temperaturen hier naar 38-39 graden het is echt heel warm. De highlights in het park, de watervallen, zijn nog wel bereikbaar, maar alleen met de auto. We zijn daarom met de camper omhoog gereden om de watervallen op te zoeken. De ene net even mooier als de anderen. Het zijn allemaal kleine en korte wandelingen maar we begrijpen wel heel goed waarom alles dicht is. Als hier een brand ontstaan en je bent te voet kom je nooit op tijd weg.

29 augustus - 2 september
Dinsdag de 29ste eigenlijk helemaal niets gedaan, ook erg lekker hoor. Het was weer een warme dag, het park was dicht dus wandelen zat er niet in vandaag. Lekker uitgeslapen, toen naar het dorpje gelopen, bakkie koffie gehaald met wat lekkers en weer terug gewandeld. De rest van de middag heerlijk bij het meer gelegen, boekje gelezen en relaxen.

Woensdag zijn van Clearwater naar Mount Robson gereden. Mount Robson is de hoogste berg in Canada. Onderweg gestopt bij Valemount, hier koffie gehaald. Dit dorpje stond blank van de smog. Dat we uitstapten was dit ook het eerste wat je rook. Als dit de vooruitzichten zijn voor de Rockies was het niet best. De rit voort gezet naar Mount Robson. Eenmaal hier aangekomen was de lucht helemaal geklaard en prachtig weer. Bij het informatie centrum informatie opgevraagd over de wandelroutes. We hebben uiteindelijk de route gelopen naar Kinney Lake, de route liep langs een mooie berg rivier naar het uiteindelijke Lake, prachtig! Echt een bergmeer met een blauw/groenige kleur. Rond 17.30 uur op de camping aangekomen, omdat we van te voren al gereserveerd en betaald hadden hing onze naam bij de ingang met een kampeerplek erbij. Het was een BC Parks camping, dit zijn basic campings gerund door de parkrangers. Dus geen stroom of water wat we op de kamper konden aansluiten. Gelukkig hadden we alles opgeladen en de watertank in de kamper voor vertrek gevuld. Na het eten met de zaklamp erbij een planning gemaakt voor de volgende dagen in Jasper.

Donderdag vroeg de wekker gezet (06.00 uur). Uiteindelijk rond 7 uur weggereden en onze weg vervolgt naar Jasper NP. Rond 8 uur waren we in Jasper, gelijk richting het informatie centrum gegaan om te kijken wat we konden gaan doen. We wilden hier graag raften en eventueel klimmen in de bergen. Raften was mogelijk, maar alleen een classe 1 of 2. Dit zijn niet oneerbiedig bedoeld, maar kinder / familie rafts. Wij wilde graag de classe 3+ doen, sinds 1,5 week kon dit alleen niet meer omdat de rivier te laag was geworden. Er was nog wel een optie maar dan moesten we terug naar Mt. Robson…. Toen naar de mannen van het bergklimmen gegaan, die waren dicht. Gewacht tot 9 uur, nog steeds dicht…. Dus ook dat maar gelaten voor wat het was. Vervolgens hebben we kaartjes gekocht voor de Skywalk Brigde bij het Icefield Centre. Een klein uurtje rijden van Jasper af. Dit is een brug met een glazen vloer die over een canyon loopt. Eenmaal aangekomen bij het Icefield Centre blijkt dat we in mountain time zitten. We hebben nog een uurtje tijdverschil, dus ipv 11.30 uur dat wij dachten dat het was, was het dus 12.30 uur….. Dit was in Jasper ook al…. Vervolgens in de bus gestapt naar de Skywalk Bridge, dit gaat allemaal met shuttle bussen vanaf het centrum, omdat je bij de brug geen parkeerplaatsen hebt. Aangekomen op de brug viel het ons wel wat tegen. Voor Geert overigens spannend genoeg, die heeft het niet zo op hoogte en al helemaal niet op een brug met een glazen vloer waar je 280 meter naar beneden kijken. Eenmaal 2 stappen op de brug moest hij toch even terug het was toch iets te spannend! Ik stond inmiddels halverwege de burg tegen hem te kletsen, draai ik mij om staat er een Chinees….. ehhh dat is Geert niet. Waar is die, hij was dus weer terug gegaan. Uit eindelijk heeft hij zijn angst over troffen en heeft hij de brug voetje voor voetje vasthoudend aan de reling over gelopen. Ik kreeg wel gelijk te horen “die brug in China ga ik echt niet doen, die doe je maar alleen!” (Er is in China een glazen hangbrug van 130 meter lang, deze was 30 meter).

Na deze ervaring iets doorgereden en de Wilcot trail gewandeld. Een route van een 3.5 uur met een redelijk hoogte verschil. Ondanks de bewolking en de smog hebben we toch nog een mooi uitzicht gehad op de Athabasca Glasier en de Colombia Icefield. Op de terugweg nog heel veel eekhoorns gezien en een bergbok, zo eentje met van die hele mooie gekrulde horens. Toch weer een prachtige wandeling gehad.

Op 1 september was er een grote wielerronde over de snelweg van Jasper naar Banff, dit betekende dat de weg elke keer in blokken afgesloten werd. Daarom vandaag niet naar het zuiden gereden maar naar het noorden naar Maligne Canyon. Hier weer lekker gewandeld en veel watervallen en rivieren gezien. Na deze wandeling weer terug gereden naar downtown Jasper en bij “Bear Clow Bakery” een bakkie gedaan. De camper laten staan en de wandeling gemaakt naar Lake Annet en Lake Edith. Mooie wandeling, een stukje langs de Athabasca rivier en door een afgebrand bos, blijft toch bijzonder om te zien. Op de terug weg hadden we het er nog over dat er niet veel wildlife te zien was, eekhoorns en vogels en dan had je het wel gehad. Zegt Geert opeens, “kijk links een beer.… Ja ja bullshit. Nee echt.” Dus ik kijk en zie inderdaad links een dikke beren kont. Er waren inmiddels ook wat auto’s langs de weggestopt en de beer maakt zich gauw uit de voeten en verdween het bos weer in. Vervolgens de route afgemaakt en terug naar de camping gereden.

Zaterdag stond in het teken van de route van Jasper naar Banff. Het eerste stuk van de route hadden we een eergister al gereden richting het Icefield Centre dus we hoefden niet overal meer te stoppen. Nog wel en stop gemaakt bij de Athbasca lookout, Athabasca falls en de Sunwapta falls. Daarna onze weg voor gezet naar Lake Peyto, dit is echt een super mooi bergmeer. Zo blauw dat het bijna zeer doet aan je ogen! Daarnaar verder gereden naar Lake Louise, wat een hel was dit zeg. Alles was afgezet, geen camper mocht op de parkeerplaatsen staan, zelfs niet op de plekken die juist daarvoor bestemd waren. Uiteindelijk zagen we een camper wegrijden op een parkeerplaats iets lager gelegen. De verkeersregelaar zag dat en wij mochten daar op die plek staan. Gelijk aan hem gevraagd hoe we bij Moraine Lake moesten komen omdat die weg ook afgezet was. Hij zei “met een camper kom je er vandaag voor 17.00 uur hoe dan ook niet meer, de enige optie is morgen voor 8 uur anders kom je er ook niet meer”. Oké goed om te weten.

De wandelschoenen maar weer aangetrokken, we moesten weer terug omhoog naar het meer. Eenmaal bij het meer aangekomen stonden wij echt versteld van de hoeveelheid mensen, echt niet normaal. Het is wel een heel mooi meer, maar dit was echt bizar. Omdat we het meer van bovenaf wilde zien, zijn we omhoog gewandeld. Al bleek snel dat we geen beter uitzicht konden krijgen dan alleen van beneden. Toch de route doorgezet en 3.5 km omhoog gelopen. Uiteindelijk bij een theehuis uitgekomen en hier maar een bakkie gedaan. Het was inmiddels 17.00 uur dus we hadden besloten dat als we eenmaal beneden zouden zijn ook door zouden rijden naar Moraine Lake, dan hadden we die ook gelijk gehad. Dus zo gezegd zo gedaan, wij rond 17.45 uur in de camper richting Moraine dit was nog 14 km rijden. Na ca. 11 km stonden we vast in de file voor de parkeerplaats van het meer….. We konden niet vooruit, achteruit, keren of wat dan ook. Er zat niets ander op dan wachten, uiteindelijk bijna 2 uur. Na een kilometer of 2 gingen er 2 auto’s die achter elkaar geparkeerd stonden langs de weg, weg. Dus wij de camper hier maar gelijk neergezet en gaan lopen. Toen we bij het meer aankwamen was het zonnetje voor de helft al van het meer af, dit was echt wel heel jammer. Maar desalniettemin een rots opgeklommen voor een beetje goed uitzicht en toch nog wat mooie foto’s kunnen maken en van het uitzicht kunnen genieten.

Nu moesten we nog richting camping deze lag ook nog eens 60km verder op. We dachten onderweg wel wat te eten, maar we kwamen onderweg niets tegen. Dus uiteindelijk rond 21.00 op de camping aangekomen en maar een broodje gegeten. Wat een dag was dit zeg.

3 – 4 september
Het is dit weekend een langweekend voor de Canadezen in verband met Labour Day. Iedereen heeft hier vrijdag tot en met maandag vrij. De scholen beginnen dinsdag weer. Hierdoor is het overal enorm druk, zelfs de locals klagen erover.
Omdat we gisteravond laat op de camping zijn aangekomen en we al een paar dagen zonder stroom op een camping zaten hebben we heerlijk uitgeslapen, alle foto’s gebackupt en lekker koetel de koet gedaan. Gister hebben we Lake Louise en Moraine Lake gezien en in verband met de enorme drukte hadden we besloten vandaag niet nog een keer te gaan. De middag hebben we besteed in de stad Banff, een enorm leuk stadje met veel Engelse invloeden. Door de drukte hebben de camper laten staan en zijn we met de bus naar de stad gegaan. De middag hebben we besteed aan een uur Starkbucks (in verband met de Wifi :)), lekker lunch, geshopt en heerlijk gedineerd. Daarna met een voldaan gevoel de bus weer terug naar de camping genomen.

Omdat Geert toch nog wel heel graag Moraine Lake met zonlicht wilde zien zijn we maandag in alle vroegte opgestaan, 05.15 uur….. Er was ons verteld dat als je met de camper bij dit meer wilt parkeren je er voor 7 uur moet zijn. Vanaf Banff is het toch nog ca. 1.5 uur rijden. Uiteindelijk stonden we om 6.30 uur op de parkeerplaats. Meer als de helft van de camper parkeerplaatsen stond al vol! Eerst maar een ontbijtje gemaakt met een bakkie koffie en een beetje wakker worden. Om 7.30 uur zijn we de berg opgelopen voor het beste uitzicht. Uiteraard moest het zonnetje nog opkomen, maar we moesten de beste spot zien te veroveren voor de foto’s. Na her en der wat proef shots gemaakt te hebben had Geert zijn plekje gevonden. Hier vervolgens tot 12.00 uur gestaan, toen was ik er wel een beetje klaar mee. Maar we hebben wel een prachtig uitzicht op het meer gehad, een hoop mensen gesproken en van heel veel mensen foto’s gemaakt.

Onze weg daarna voortgezet richting Revelstroke. Het eerste gedeelte rij je door Yoho National Park, een fantastische route door de Rockies. Daarna kwamen we in de regio van Golden, hier werden we door matrixborden gewaarschuwd voor actieve bosbranden. Dit was ook heel duidelijk te zien, we hadden geen zicht meer en het rook enorm naar brand. Gelukkig waren alle wegen nog wel open en hadden we er verder geen last van. Daarna nog door ander prachtig gebied gereden waar we weer helder uitzicht hadden. In de verte zagen we al weer nieuwe rookpluimen en helikopters vliegen, niet veel later volgde het bord weer met de actieve bosbranden. Hele grote stukken van Beaver Valley en Roger’s Pass stonden in de brand en de heli’s vlogen af en aan met water, heel heftig om te zien. En zo zonde. De Canadezen zijn er wel heel nuchter onder. Het is voor hun een jaarlijks terugkomend iets en zien het goede ervan in. Het ruimt het oude dode hout op waardoor nieuwe bomen meer ruimte hebben om te groeien. Vorige jaar is er door de zachte winter een bepaalde kever blijven leven die nu alle dennenbomen aantast en door de branden gaat deze kever ook dood.

Gelukkig zijn we veilig aangekomen in het warme Revelstroke. Het was hier om 17.00 uur nog steeds 30 graden. Morgen rijden we richting Kelowna en daarna zetten we onze weg voort naar Vancouver.

5 - 8 september
Vanuit Revelstoke zijn we doorgereden naar Kelowna. De route hiernaartoe was goed te doen. In het begin hadden we nog mooie uitzichten, dat werd steeds minder. Sinds vandaag hadden ze in Kelowna ook veel last van de rook en hadden ze ook te maken met actieve bosbranden. Erg jammer, dit is het gebied wat bekend staat om zijn wijngaarden, hier hebben we helaas onderweg niets van gezien.

De middag in Kelowna besteed aan een informatie zoeken over wijnproeverijen, wassen en het stadje ingelopen. In de stad een borreltje gedaan en (weer) lekkere nacho's gegeten.

Woensdagochtend zijn we naar Myra Canyon NP gereden om daar met de fiets over oude spoorlijnen te fietsen. Voordat je het park kon bereiken moest je over 8 km gravel rijden. Na 1 minuut over deze weg gereden te hebben zijn we omgekeerd, deze weg is niet te doen met een camper. Het gaat stijl omhoog en er zitten gaten in de weg van een halve meter diep over de hele lengte van de weg. Ca. 10 km voor de ingang van Myra Canyon zat een andere national park, we dachten dan gaan we hier even wandelen. Dit park was dicht ivm de bosbranden en de droogte. Na deze decepties terug gereden naar de camping.

Om 14.00 uur zijn we opgepikt voor een wijntour / proeverij. Als eerste zijn we naar Mission Hill gereden om daar 2 meiden op te halen die een hele dag tour aan het doen waren. Wat een luxe super mooie bedrijf was dit zeg. We hebben hier 4 wijntjes geprobeerd, waarvan 1 ijswijn. Dit is mijn nieuwe favoriet!! Het is vergelijkbaar met een dessertwijn, super zoet maar ook echt héél lekker. Hierna nog 5 wijngaarden afgegaan en eerlijk is eerlijk we hebben hele lekkere gehad ook wat mindere, maar bij de vijfde wijngaard proef je het verschil niet meer.

Toen we terugkwamen op de camping zijn we door de buren uitgenodigd om daar s'avonds een wijntje te komen drinken (We hadden nog niet genoeg gehad). Hier vervolgens tot 0.00 uur gezeten. Erg gezellige avond gehad.

Donderdag vroeg vertrokken richting Vancouver. Het was een rit van 400 km, de langste van allemaal. Omdat er nog steeds overal rook hing was het een hele saaie rit. Normaal is het een prachtige route met veel vergezichten, bergen enz. Nu hadden we ca. 200 meter zicht. Om 12.00 waren we op de camping in Vancouver aangekomen, de laatste alweer. Het was warm weer, de zon scheen ook maar kwam niet goed door de rook heen. Bij de camping een dagkaart voor het openbaar vervoer gekocht en Vancouver ingegaan.

Met de metro en de bus richting Stanley park gegaan. Iedereen die we spraken zei dat we daarnaartoe moesten, het zou zonde zijn als we dat niet gezien hadden. Eenmaal in het park aangekomen hebben we een rondje gewandeld. Heel veel eekhoorns en een wasbeer gezien, alleen waar alle heisa over is, begrijpen wij niet zo goed. Het is een mooi park hoor, begrijp mij niet verkeerd. We zeiden al tegen elkaar, " misschien moet je hier ouder voor zijn" .....

Na het park nog even naar downtown gegaan met de bus. Heel veel zwevers in de stad en veel enorme shopping malls.
Rond 17.00 uur de metro terug gepakt. Wat is dit een chaos en een drukte! Dan denk je dat de trein bij ons druk is, ook hier schouder aan schouder en door douwen.

's Avonds zijn alvast begonnen met het inpakken van de tassen en hebben we nog even heerlijk gerelext in het zwembad en de hot tube op de camping.

Vanmorgen de laatste spullen ingepakt en de camper weer ingeleverd. We zijn inmiddels op de luchthaven van Vancouver aangekomen en is het nu wachten op onze vlucht terug naar huis.

Wij hebben een top vakantie gehad!!